مقدمه و هدف: دیابت یکی ازعوامل تنش­زا و استرس­زای عمده و واقعی در زندگی است و عدم کنترل آن منجر رفتارهای نامناسب اجتماعی از جمله پرخاشگری می­شود. برخورداری از سلامت روان و کاهش استرس در بیماران می تواند فرد را در برقراری ارتباط سالم­تر در جامعه و در نتیجه دریافت هرچه بهتر خدمات بهداشتی و درمانی یاری کند، لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین استرس ادراک شده و پرخاشگری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

 مواد و روش­ها: این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبسستگی بود. 150 نفر از مراجعین به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس استرس ادراک شده (PSQ) و پرسشنامه پرخاشگری Buss & perry مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از روش ﻫﺎی آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻲ شامل ﺿﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﭘﻴﺮﺳﻮن و آزﻣﻮن ﺗﻲ به وسیله نرم افزار spss استفاده شد.                                                                    

یافته ها: یافته ها نشان داد بین استرس ادراک شده با پرخاشگری بیماران دیابتی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد (66/0 r = ، 001/0P = )، بدین صورت که هرچه نمره استرس ادراک شده بالا می­رود، نمره پرخاشگری افزایش می یابد.

بحث و نتیجه گیری: بنابراین با توجه به رابطه مثبت بین استرس ادراک شده و پرخاشگری، اجرای برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت شناسایی عوامل استرس زا و تقویت مهارت­های مقابله با استرس، می­تواند برای پیشگیری و کنترل پرخاشگری بیماران و نهایتاً دریافت هرچه بهتر خدمات درمانی، به عنوان یک هدف در نظر گرفته شود.