|
اثر بخشی رواندرمانی مثبت نگر بر امید به زندگی و خود کارآمدی در بیماران دیابتی شهرستان شهریار
|
شروین محمدی    ، آیت اله فتحی ، عصمت پاهنگ |
| پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی فراجا ، a.fathi64@gmail.com |
|
|
چکیده: (1491 مشاهده) |
مقدمه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی رواندرمانی مثبت نگر بر امید به زندگی و خود کارآمدی در بیماران دیابتی شهرستان شهریار انجام گرفت.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعهی آماری پژوهش حاضر شامل تعدادی از مراجعه کنندگان مبتلا به دیابت به مراکز خدمات جامع سلامت در شهرستان شهریار درسال 1400 بود که از بین آنها 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم بندی شد. پس از تقسیم تصادفی بیماران دیابتی به دو گروه آزمایش و کنترل، طرح آموزش مهارت های رواندرمانی مثبت نگر در 8 جلسه 2 ساعته در مدت 2 ماه، به شرکتکنندگان در گروه آزمایش ارائه شد و در گروه کنترل هیچ مداخلهای صورت نگرفت. هر دو گروه، یک بار پیش از مداخله آزمایشی و یک بار پس از مداخله آزمایشی مقیاس امیدواری اشنایدر و همکاران (1991) و خودکارآمدی شرر (1982) را تکمیل کردند.
یافته ها: یافتههای آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان دادآموزش رواندرمانی مثبت نگر بر امید به زندگی و خودکارآمدی در بیماران دیابتی شهرستان شهریارتاثیر معنادار دارد (p<0/05).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از تاثیر مثبت رواندرمانی مثبتنگر بر امید به زندگی و خودکارآمدی بیماران دیابتی میباشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: رواندرمانی مثبت نگر، امید به زندگی، خود کارآمدی، بیماران دیابتی |
|
|
متن کامل [PDF 3107 kb]
(1276 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری دیابتی
دریافت: 1401/3/6 | پذیرش: 1401/6/13 | انتشار: 1401/8/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
