مقدمه و هدف: افسردگی یکی از شایع­ترین اختلالات روانپزشکی در بین بیماران دیابتی است که بر همکاری در اجرای تدابیر درمانی، نتایج بالینی و عوارض بیماری تأثیر می­گذارد. تصور می­شود اعتماد به نفس پایین تعادل روانی و عاطفی فرد را به خطر می­اندازد باعث پیدایش افسردگی در افراد می­شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اعتماد به نفس و عوارض دیابت در بیماران افسرده و غیرافسرده مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

مواد و روش­ها: در این پژوهش تحلیلی از نوع مورد- شاهدی با روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف 259 بیمار مبتلا به دیابت (120 بیمار غیرافسرده و 139 بیمار افسرده) بستری در بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قم انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه­های اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه افسردگی بک و اعتمادبه­نفس روزنبرگ جمع­آوری شد و با استفاده از نرم­افزار SPSS ویرایش 18 و آمار توصیفی، آزمون­های t مستقل، کای اسکوئر و آزمون اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ها: نتایج آزمون­ها نشان داد، سن و کنترل قندخون بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی­داری نداشتند (05/0<P) ولی وضعیت اقتصادی، وضعیت تأهل، مدت زمان ابتلا، عوارض دیابت (پای دیابتیک، قطع عضو و اختلالات بینایی) و اعتماد به نفس بین دو گروه افسرده و غیرافسرده تفاوت معنی­داری داشتند (05/0>P). میانگین نمره اعتمادبه­نفس بیماران مبتلا به دیابت غیرافسرده 65/3±07/24 و گروه افسرده 51/4±45/18 بود.

بحث و نتیجه­گیری: اعتماد به­ نفس پایین و متوسط و عوارض دیابت در بین بیماران دیابتی افسرده بیش از بیماران غیرافسرده بود. پیشنهاد می­شود بررسی افسردگی و اعتمادبه­نفس بیماران جزئی از بررسی­های سلامتی روتین این بیماران قرار داده شود و مداخلاتی گروهی و فردی برای گروه­های در معرض خطر برای تخفیف افسردگی و ارتقاء اعتماد به­ نفس بیماران انجام گردد، مطالعات کیفی برای تشخیص عوامل تأثیرگذار بر افسردگی و مطالعاتی طولی برای بررسی تأثیر  برنامه­های آموزشی ارتقاء اعتماد به ­نفس بر افسردگی بیماران بخصوص در گروه­های پر خطر انجام شود.