مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس با تغییرات بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی در ارتباط است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد نوزاد مادران موشهای صحرایی سندروم متابولیکی و دیابتی قبل و پس از بارداری می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه از دو سر موش صحرایی نر و 30 سر موش صحرایی ماده در 7 گروه شامل گروه کنترل(2سر) و گروه دیابتی بدون تمرین و مت فورمین (5سر )،گروه دیابتی با تمرین بدون مت فورمین (5سر)،گروه دیابتی با مت فورمین بدون تمرین (5سر)، گروه سندرم متابولیک بدون تمرین و بدون مت فورمین(5سر) ،گروه سندرم متابولیک با تمرین بدون مت فورمین (5سر)،گروه سندرم متابولیک با مت فورمین بدون تمرین(5سر). جهت ایجاد سندرم متابولیک به جیره غذایی موش های صحرایی نمک و چربی روزانه افزوده شد و جهت القای دیابت از داروی استرپتوزوسین استفاده شد. جهت نمونه برداری و تهیه بافت مورد نظر، ابتدا موش های صحرایی را در مکانی جدا از محل نگهداری، در دیسکاتور حاوی پنبه آغشته به کلروفرم (مرک آلمان) قرار داده و پس از بیهوشی کامل، جهت نمونه برداری به روی تخته مربوطه منتقل و آماده شدند. سپس بافت مورد نظر جداسازی و در محلول فرمالین 10 درصد قرار گرفت و پس از گذشت مدت 24 ساعت محلول تعویض گردید و نمونه ها جهت بررسی هیستوپاتولوژی آماده شدند.

یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، در زیر گروه دیابتی تغییر هپاتوسیت، ورید مرکز لوبولی، لوبول کبدی، فضای سینوزوئیدی محسوس و به دنبال درمان با مت فورمین تغییرات هپاتوسیت کاهش معنی دار داشته و سایر موارد هم کاهش یافته است. در زیر گروه سندروم متابولیک تغییرات ورید مرکز لوبولی، هپاتوسیت، فضای سینوزوئیدی و التهاب بیشتر گردیده است و در گروههای درمانی با تغییرات فضای سینوزوئیدی لوبول کبدی و التهاب کاهش معنی داری پیدا کرده است.

بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که مت فورمین نسبت به تمرینات ورزشی اثرات ناشی از دیابت بارداری را بیشتر کاهش می دهد و لیکن در گروه سندرم متابولیک اثرات تمرینات ورزشی بیشتر از دارو می باشد.