مقدمه و هدف: بیماری دیابت بار روانی، اجتماعی و اقتصادی زیادی را به خانواده و مراقب اصلی بیمار وارد می کند. منظور از مراقب اصلی عضوی از خانواده که بیش از سایر اعضای خانواده درگیر بیماری، درمان و مراقبت از بیمار بوده و کلیه مسئولیت های حمایتی، درمانی و عاطفی بیمار را به عهده دارد. این مطالعه با هدف تعیین بار مراقبتی مراقب اصلی بیماران دیابتی نوع دو انجام شده است. 

مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر یک مطالعه ی توصیفی_تحلیلی است که در مورد 70 نفر از مراقبان اصلی بیماران مبتلا به دیابت انجام یافته است.ابزار گرد آوری داده ها دو پرسشنامه بود که پرسشنامه اول اطلاعات دموگرافیک بیمار و مراقب اصلی بیمار و پرسشنامه ی دوم پرسشنامه ی بار مراقبتی zarit را شامل می شد. پرسشنامه ی بار مراقبتی zarit شامل 22 سوال است که هر سوال به طور جداگانه در 5 طیف از مقیاس لیکرت (از هرگز تا  همیشه )  با دامنه نمرات بین صفر تا 88  نمره گذاری شد است. جهت تجزیه تحلیل داده ها  از آمار توصیفی و استنباطی ونرم افزار spss 16  استفاده شد.

یافته‌ها: یافته ها نشان دادند میانگین سن مراقبان اصلی بیماران 06/12±67/46 سال بود.مراقب اصلی اکثر بیماران (0/70 درصد) همسر آنان بود از بین مراقبان 40 درصد آنان خود مبتلا به بیماری مزمن بودند. کمترین نمره ی بار مراقبتی 6 و بیشترین نمره 77 با میانگین91/11± 85/38 بود که نشان دهنده بار مراقبتی متوسط بود.

بحث و نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده تحمل بار مراقبتی متوسط مراقبان می باشد که این امر میتواند بر کیفیت زندگی بیماران موثر باشد لذا پیشنهاد می شود برنامه های مناسب جهت حمایت مراقبین و همچنین کاهش بار مراقبتی مراقبان اصلی بیماران در نظر گرفته شود.