مقدمه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که شیوع آن در سالمندی سه برابر دوران جوانی گزارش شده است. فعالیت بدنی منظم خطر مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت را کاهش دهد. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف بررسی فعالیت فیزیکی و کنترل تعادل در سالمندان مبتلا به دیابت شهر ایلام انجام شد.

مواد و روش ها: در پژوهش توصیفی مقطعی حاضر 180 نفر از سالمندان بستری در بخش های داخلی، سی سی یو و پست سی سی یو مردان و زنان بیمارستان های شهر ایلام روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه فعالیت بدنی و کنترل تعادل برگ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss21 و همچنین آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آماراستنباطی(آنالیز واریانس یک طرفه، تی تست) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‏ها: تنها 3/13 از سالمندان درصد دارای فعالیت فیزیکی مناسب بودند. بین فعالیت بدنی با متغیرهای دموگرافیکی(سن، جنس، تحصیلات، میزان درآمد، وضعیت تاهل) ارتباط آماری معنی داری داشته است (05/0P<) ولی بین محل زندگی و وضعیت اشتغال با فعالیت بدنی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت(05/0P<). بین فعالیت فیزیکی و کنترل تعادل ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت(05/0.P>).

بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهمیت فعالیت فیزیکی و کنترل تعادل در بیماران مبتلا به دیابت لازم است که مداخلات لازم برای ارتقا وضعیت فعالیت فیزیکی و کنترل تعادل در آن ها انجام شود.