مقدمه و هدف: دیابت یک مشکل عمده سلامت عمومی و یکی از علل مرگ و میر و ناتوانی در دنیا است. یکی از مشکلات اساسی در کنترل مطلوب این بیماری، عدم تبعیت بیماران از رژیم های درمانی است. هدف از این مطالعه بررسی موانع تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت می باشد.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی است که با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند با 15 بیمار مرد و زن مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. داده ها در فاصله زمانی آذر ماه 1394 تا تیر ماه 1395 جمع آوری شدند و به روش تحلیل محتوای قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: با تجزیه و تحلیل یافته ها از مجموع مضامین استخراج شده، سه مضمون اصلی: "عملکرد ضعیف تیم درمان" با زیرطبقات (ارائه اطلاعات ناقص و متناقض، عملکرد غیرمشارکتی، عدم پاسخگویی به نیازهای مددجو، از دست دادن زمان)، "تنگنای اجتماعی" با زیرطبقات (شرایط شغلی، عکس العمل اطرافیان، عدم هماهنگی در خانواده) و "

بحث و نتیجه گیری: تبعیت از درمان در مبتلایان به دیابت در ایران، به زمینه خانوادگی و اجتماعی افراد بر می گردد؛ که به نوعی برای فرد چالش برانگیز شده و منجر به بی توجهی به رفتارهای بهداشتی می گردد. شناسایی این عوامل توسط مراقبین بهداشتی جهت کمک به دستیابی هر چه سریعتر بیمار به نگرش تبعیت از درمان و پایبندی به آن، برای پیشگیری از بروز عوارض جبران ناپذیر دیابت، از ضرورت های حیاتی می باشد.