مقدمه و هدف: اختلالات روانی، اختلالات شایعی می‌باشند که این اختلالات باعث کاهش عملکرد اجتماعی افراد می‌شوند. بعضی گروه‌های خاص مانند بیماران دیابتی نسبت به ابتلای به این اختلالات آسیب‌پذیرتر می‌باشند لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی فراوانی علائم اختلال روانی در بیماران دیابتی انجام شد.

  مواد و روش‌ها: بدین منظور از میان جامعه آماری بیماران دیابتی، تعداد ۱۰۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت مقایسه با افراد دیابتی، یک نمونه ۱۰۰ نفری نیز از افراد غیر دیابتی انتخاب شدند که ازلحاظ سن، سطح تحصیلات و وضعیت اجتماعی و اقتصادی همتاسازی شدند. دو گروه به‌وسیله آزمون۹۰ SCL- موردسنجش قرار گرفتند. آزمون۹۰ SCL- دارای ۹۰ ماده است و برای ارزشیابی علائم روان‌پزشکی مورداستفاده قرار می‌گیرد. نقطه برش این آزمون در ایران ۴/۰ گزارش‌شده است.

  یافته‌ها : با توجه به مبانی نظری، نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند که فراوانی علائم اختلالات روانی در بیماران دیابتی نسبت به غیر دیابتی‌ها بیشتر است. نمره مقیاس‌ها در افراد دیابتی بیشتر از افراد غیر دیابتی بود. بیشترین و کمترین نمره‌ها در افراد دیابتی به ترتیب مقیاس‌های اضطراب         (78/0 ± 66/2) و روان‌پریشی (67/0 ± 99/0) بود.

  بحث و نتیجه‌گیری: میزان بالای علائم اختلال روانی در بیماران دیابتی نشان‌دهنده آسیب‌پذیری بیشتر آنان است و ارزیابی منظم و ارجاع به‌موقع برای درمان می‌تواند باعث افزایش سطح بهداشت روانی و انجام مداخلات و سیاست‌گذاری‌های مناسب برای آنان گردد.