بیماری کبد چرب غیر الکلی (Non-Alcoholic Fatty Liver Disease) شایع ترین بیماری کبدی در سراسر جهان و یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از کبد است. درواقع NAFLD به طیفی از آسیب های کبدی از استئاتوز ساده تا استئاتوهپاتیت غیر الکلی
(Nonalcoholic steatohepatitis) )، فیبروز پیشرفته و سیروز اشاره دارد. NAFLD جزء کبدی سندرم متابولیک در نظر گرفته می شود و مقاومت به انسولین نشان دهنده مشخصه پاتوفیزیولوژیک آن است و چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 (Diabetes mellitus II) عوامل خطر رایج برای بیماری پیشرونده کبدی در NAFLD هستند. همچنین شواهد نشان داده است که NAFLD مقاومت به انسولین کبدی و محیطی را تشدید می کند، افراد مبتلا به آن مستعد ابتلا به دیس لیپیدمی آتروژنیک شده و همچنین باعث آزادسازی سیستمیک سیتوکین ها و هپاتوکین های پیش التهابی می شود که می تواند در ایجاد DM II دخیل باشد. لذا در مطالعه مروری حاضر، به بررسی ارتباط میان دیابت نوع دوم (DM II)، مقاومت به انسولین و بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) پرداخته شد. در این مقاله، ضمن تبیین پاتوفیزیولوژی مشترک این اختلالات، سایر عوامل مؤثر در تشدید و پیشرفت NAFLD نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفتند.