مقدمه و هدف: دیابت شایع­ترین بیماری مزمن متابولیک در سراسر جهان می­­باشد و سالانه 3 میلیون نفر جان خود را از دست می­دهند. در حال حاضر 5-3 درصد جمعیت کشور ما (حدود 3 میلیون نفر) به دیابت مبتلا هستند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر پیگیری تلفنی بر رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت انجام شد.

  مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی 191 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه شاهد و مورد، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده­ها پرسش نامه شامل سه بخش مشخصات دموگرافیک، مشخصات بیماری، رفتارهای خودمراقبتی دردیابت وبرگه ثبت نتایج آزمایش و ثبت پاسخ های بیماردرپیگیری تلفنی بود.

  یافته‌ها: گروه مورد با کسب امتیاز 29/11 ± 07/217 بااختلاف آماری معنی دار (000%= p ) نشان داد که پیگیری تلفنی بر رفتارهای خودمراقبتی مؤثراست . 86/1% افراد گروه مورد قبل از مطالعه درسطح مطلوب و بعد از مطالعه 16/34% به سطح مطلوب رسیدند . 22/1% افراد گروه شاهد قبل از مطالعه در سطح مطلوب قرار داشتند و بعد از مطالعه 6/17% به سطح مطلوب رسیدند. در گروه تجربه با کاهش 36/1% هموگلوبین گلیکوزیله (قبل از مطالعه 83/0 ± 7/8% و بعد از مطالعه 72/0 ± 34/7%) آزمون آماری اختلاف معنی­­دار را نشان داد. در گروه شاهد هموگلوبین گلیکوزیله (قبل از مطالعه 74/0 ± 7/8% و بعد از مطالعه 67/0 ± 31/8%)5/0% کاهش داشت.

  بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که پیگیری مستمراز طریق تلفن برانجام رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی مؤثر است.