مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و
چندگانه تابآوری و سرسختی با سبکهای مقابله هیجان مدار و مسأله مدار در بیماران
مبتلا به دیابت شهر یزد میباشد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر علی- مقایسهای میباشد. جامعه پژوهش شامل کلیهی
بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در ماههای بهمن و اسفند
سال 1390 است. نمونه آماری 310 نفر (160 زن مبتلا به دیابت و 150 مرد مبتلا به دیابت) که با روش نمونهگیری طبقهای و با توجّه به جدول
کرسچی و مورگان انتخاب شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامه تابآوری
کانر و دیویدسون، سرسختی روانشناختی اهواز و پرسشنامه راهبردهای مقابلهای لازاروس
و فولکمن میباشد.
یافتهها: یافتهها نشان داد بین تابآوری و سرسختی (54/0=R)، مقابله مسأله
مدار و تابآوری (41/0=R)، و مقابله مسأله مدار و سرسختی (6/0=R) است که این
همبستگیها در سطح (001/0>p) معنیدار است. همچنین یافتهها نشان داد، سرسختی 36/0درصد ( 36/0 =2R) واریانس مقابله مسئله محور را تبیین کرد (001/0>p،04/222=1،228 F). همچنین تابآوری 1 درصد دیگر را تبیین کرد (01/0 p= ، 4/6=1،228 F).
بحث و نتیجهگیری: فرد تابآور از قدرت
مهارگری (یکی از مولفههای تابآوری) برخوردار است؛ این توانایی به فرد مبتلا به
دیابت کمک میکند تا احساس کند در شرایط نامطلوب حاصل از بیماری، او تعیین کنندهی
امور است و قادر است به صورتی فعال و با استفاده از راهبردهای مقابلهای مناسب به
مبارزه با این شرایط ناگوار بپردازد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |