مقدمه و هدف: دیابت یکی از بیماری­های با ماهیت مزمن و با شیوع نسبتًا بالا می­­باشد. توجه به مشکلات روانپزشکی به خصوص افسردگی در مبتلایان به دیابت باعث بهبود کنترل گلوکز و افزایش کیفیت زندگی آنها می­شود. باتوجه به اینکه افسردگی دربیماری­ها نادیده گرفته می­­شود؛ هدف اصلی در این مطالعه ارزیابی میزان افسردگی دربیماران دیابتیک و به کارگیری روش ساده جهت تشخیص افسردگی و یادآوری ضرورت توجه بیشتر به این بیماری و درمان به موقع آن است.

مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در آن جامعه مورد مطالعه به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و با مراجعه به کلینیک دیابت نمونه­های آن جمع­آوری گردید. ابزار سنجش یک پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک و تست افسردگی بک (21سؤالی) است که بر اساس آن نمره 9-0 طبیعی، 18-10 افسردگی خفیف، 29-19 افسردگی متوسط، 63-30 افسردگی شدید در نظر گرفته شد. پس از جمع­آوری اطلاعات حاصله به کد­های دیجیتالی تبدیل شد و وارد نرم­افزار کامپیوتریSPSS گردید و مورد تجزیه و تحیل از لحاظ آمار توصیفی، آزمون های t، رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون و غیره قرار گرفت.

 یافته ها: یافته ها نشان می­دهد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش (52%) زن و مبتلا به دیابت نوع دو بودند. نتایج حاکی از آن بود که اکثریت مردان واحدهای مورد پژوهش (23%) افسردگی خفیف و در اکثریت زنان (18%) افسردگی متوسط داشته­اند. همچنین اکثریت واحدهای مورد پژوهش (38%) افسردگی خفیف و (30% ) افسردگی متوسط داشته­اند.

بحث و نتیجه گیری: دراین پژوهش نتایج حاصله نشان دهنده میزان قابل توجه علائم افسردگی دربیماران دیابتیک (نوع یک و دو) بود که توسط تست بک مورد ارزیابی قرارگرفتند. با توجه به قابل درمان بودن افسردگی و اثرات مفید درمان آن توجه به سلامت درمان بیماران دیابتیک، غربالگری و تشخیص به موقع افسردگی در آنها مهم و سودمند است.