مقدمه و هدف: بیماری دیابت به عنوان شایعترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم در جهان به سرعت در حال افزایش است. دیابت عوارض خطرناکی از جمله مشکلات قلبی عروقی، نفروپاتی، فشار خون، عوارض چشمی و اختلالات روانی را به دنبال دارد که هر کدام از آن­­ها کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. انجام مداخلات مبتنی بر الگوها و مدل های آموزشی جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر و الگوی اعتقاد بهداشتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.

مواد و روش­ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. در این پژوهش 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش مبتنی بر هدف انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر (30 نفر) و مدل الگوی اعتقاد بهداشتی (30) نفر تقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 توسط نمونه­ها تکمیل و سپس مداخله آموزشی به مدت 4 هفته انجام شد. پس از انجام مداخله مجدداً پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 تکمیل گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر، قبل از مداخله،  10/19±52/12 اما پس از مداخله این نمره به 9/19±68/21افزایش یافت. مقایسه آماری این نمره در قبل و پس از مداخله اختلاف آماری معنی داری را در این گروه نشان داد (P=0/001). میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله آموزشی مدل الگوی اعتقاد بهداشتی، قبل از مداخله، 12/22±50/01 اما پس از مداخله این نمره به 12/86±69/49افزایش یافت. مقایسه آماری این نمره نیز در قبل و پس از مداخله اختلاف آماری معنی داری را در این گروه نشان داد (P=0/001).

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می­توان استفاده از مدل­ها و الگوهای آموزشی را جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی مؤثر دانست اما از نظر ارجحیت، برتری مدل خاصی نسبت به دیگری در این مطالعه دیده نشد.