مقدمه و هدف: به دیابت می بایست به عنوان یک مشکل خانوادگی نگریست که همچون سایر بیماری­های مزمن، بر تمام اعضای خانواده تاثیر می­گذارد. بنابراین سازگاری و رضایت زناشویی می توانند تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند. هدف از انجام پژوهش مقایسه رضایت و سازگاری زناشویی زنان مبتلا به دیابت و عادی بود.

مواد و روش ها: این تحقیق از نوع علی- مقایسه­ای بود و جامعۀ آماری مورد مطالعه در این پژوهش را کلیه زنان مبتلا به دیابت و عادی شهر تهران در سال 1396 تشکیل دادند. 70 نفر زنان دیابتی و 70 نفر زنان عادی به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه­های رضایت زناشویی توسط انریچ و پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک- والاس استفاده شد. داده­ها با تحلیل واریانس چند متغیره ، آزمون تی برای گروه­های مستقل و نرم افزار SPSS نسخه 24  تجزیه و تحلیل شده است.

یافته ها: نتایج نشان داد که بین سازگاری زناشویی زنان مبتلا به دیابت و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد در حالیکه میان رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت و عادی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین مولفه­های رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت و عادی تنها بین موضوعات شخصیتی تفاوت معنی دار وجود داشت. در مجموع می‏توان گفت موضوعات شخصیتی و سازگاری زناشویی در زنان عادی بالاتر از زنان مبتلا به دیابت است.

بحث و نتیجه گیری: در زنان مبتلا به دیابت، بیماری آن­ها نمی­تواند موجب شود که رضایت زناشویی کمتری را نسبت به افراد سالم تجربه کنند، همچنین در تبیین تفاوت سازگاری زناشویی زنان مبتلا به دیابت و عادی می­توان گفت بیماری­های مزمن به عنوان یک واقعه ناگوار در زندگی نگریسته می­شود که می­تواند نحوه واکنش و تعامل­های خانواده را تغییر می­دهد.