مقدمه و هدف: دیابت یکی ازعوامل تنش زای عمده و واقعی در زندگی است و کنترل آن متأثر از شبکه پیچیده ای از عوامل رفتاری، نگرش و مراقبت های سلامتی است. برخورداری از سلامت روان و کاهش تنش در بیماران می تواند فرد را در خودکارآمدی و کنترل بهتر بیماری یاری کند، لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سلامت روان و خودکارآمدی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبسستگی می باشد. 100 نفر از مراجعین به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس خودکارآمدی دیابت  CIDSو پرسشنامه سلامت عمومی 12 سوالی GHQ-12) ) مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، از روش های آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل رگرسیون خطی) به وسیله ی نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بین سلامت روان با خودکارآمدی همبستگی معنی داری وجود دارد (r=-0/68 ,p<0/0001). همچنین یافته ها نشان می دهد که سلامت روان 34% از تغییرات خود کارآمدی را پیش بینی می کند.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بهبود سلامت روان، افزایش میزان خودکارآمدی در بیماران دیابتی را در پی دارد که این امر می تواند در مقابله با مشکلات به فرد کمک کند.