مقدمه و هدف: بیماری های مزمن اختلالاتی هستند که زمان طولانی باعث درگیری فرد می شوند و بر توانایی فرد در عملکرد نرمال تأثیر دارند. برای ارتقاء سازگاری روانی، به عنوان یکی از ابعاد شخصیت، بیماران باید احساسات خود را تصدیق و بیان کنند؛ درهمین راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه عوامل شش گانه شخصیت درافراد مبتلا به دیابت و افراد سالم صورت گرفت .

مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع تحقیقات علی مقایسه ای بوده  و به روش پس رویدادی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به دیابت نوع دو شهرستان بناب درسال 1393 بود. ازجامعه موردنظر، 41 بیمار دیابتی، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و از لحاظ سن، جنسیت و سطح سواد، با 42 فردسالم همتا شدند.  هر دو گروه پرسشنامه 100 سؤالی هگزا کو  را تکمیل کردند. داده ها پس از جمع آوری، بوسیله نرم افزار spss21  مورد تجزیه وتحلیل  قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بیماران دیابتی هیجان پذیری  بیشتر و سازگاری (موافق بودن) کمتری ، نسبت به افراد سالم داشتند. همچنین نتایج نشان داد که در بین گروه های مورد مقایسه در ابعاد برونگرایی، با وجدان بودن (وظیفه شناسی)، گشودگی به تجربه و صداقت- فروتنی، تفاوت معنا داری وجود نداشت.

بحث و نتیجه‌گیری: طبق این پژوهش عوامل شخصیتی با اکثر بیماری های مزمن از جمله دیابت ارتباط دارد و این بیماری و عوارض ناشی از آنها ابعاد مختلف شخصیت بیمار را تحت تأثیر قرار داده و مبتلایان به دیابت هیجان پذیری بیشتر و سازگاری کمتری در مقایسه با گروه سالم از خود نشان دادند.