مقدمه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری مزمن متابولیک و یکی از چالش‌های بزرگ سلامتی در قرن بیست و یکم است. اختلال متابولیکی ناشی از دیابت شیرین سبب بروز تغییرات پاتولوژیک ثانویه­ای در اندام­های متعدد بدن می­شود که مشکلات فراوانی را برای فرد مبتلا به دیابت و سیستم بهداشتی جامعه به همراه می­آورد . پرستاران به عنوان بزرگترین گروه درمانی باید آگاهی مطلوبی ازدیابت داشته باشند .

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی تعداد 267 پرستار از بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونه­گیری طبقه­ای مورد مطالعه قرار گرفتند، میزان آگاهی پرستاران با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته در سه سطح (ضعیف - متوسط - خوب) مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش16و با استفاده ازآزمون­های آماری (تی تست، آنوا، کای دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

  یافته‌ها : نتایج پژوهش نشان داد که 1/4 درصد پرستاران از میزان آگاهی ضعیف،9/86 درصد پرستاران از میزان آگاهی متوسط و 9 درصد از پرستاران در مورد دیابت آگاهی خوب داشته­اند. بیشترین سؤالی که پاسخ درست داده شد (6/84درصد) در مورد تغذیه در دیابت و کمترین آگاهی در زمینه تزریق انسولین بوده است.

  بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به ماهیت مزمن دیابت و اهمیت آن از دیدگاه بالینی و پرستاری، نتایج پژوهش نشان داد اکثریت پرستاران از میزان آگاهی متوسطی برخوردارند، لذا آگاهی کادر درمانی مراکز بهداشتی به ویژه پرستاران بایستی افزایش یابد. و برگزاری دوره­های آموزش مداوم، یکی از روش های مناسب برای رسیدن به این هدف می­باشد .