مقدمه و هدف: افراد دیابتی از نظر کیفیت زندگی در سطح مطلوبی نیستند. مطالعات نشان داده اند استفاده از فرایند توانمندسازی در بیماران دیابتی برای مواجهه با بیماری شان کمک کننده خواهد بود و لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه توانمندسازی بر کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دو در مرکز دیابت کاشان در سال 1393 انجام شد.

  مواد و روش‌ها: در کارآزمایی بالینی حاضر، 100 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب، و بصورت تصادفی بلوکی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند . مداخله به صورت برگزاری جلسات آموزشی بود که هر هفته دوبار به مدت 4 هفته برگزار شد. قبل و دو ماه پس از پایان مداخله، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی توسط دو گروه (آزمون و کنترل) تکمیل شد. اطلاعات حاصل با نرم افزار Spss16 با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی یو، کای اسکوئر، fisher Exact test و آزمون تی، تجزیه و تحلیل شد.

  یافته‌ها : نتایج نشان داد دو گروه از لحاظ متغیرهای دموگرافیک تفاوت آماری معنی داری نداشتند (P<0/05). آزمون تی زوجی نشان داد میانگین نمره کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در هر گروه (آزمون و کنترل) تفاوت معنی داری داشت (0001/0 ≥ P ). همچنین آزمون آماری تی مستقل نشان داد تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره دو گروه پس از مداخله وجود داشت (003/0 ≥ P ).

  بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، اجرای برنامه توانمندسازی در بیماران دیابتی، بر کیفیت زندگی آنان تأثیر مثبت و معنی داری داشت، لذا پیشنهاد می شود برنامه توانمند سازی در روند درمان بیماران دیابتی مورد توجه ویژه قرار گیرد.