مقدمه و هدف: دیابت [1] یک سندرم اختلال متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است. عوارض این بیماری شامل عوارض عروقی میکروواسکولار ( Microvascular ) مانند رتینوپاتی، نوروپاتی و نفروپاتی و عوارض ماکروواسکولار ( Macrovascular ) مانند بیماری شریان کرونر، بیماری‌های عروق محیطی و عروق مغزی می‌باشند. فلاونوئید ها ترکیبات پلی فنولی هستند که در گیاهان، سبزی‌ها و میوه‌ها به‌وفور وجود دارند. انواع آن‌ها شامل خانواده‌های فلاونول ها، فلاون ها، فلاونون ها، آنتوسیانین، فلاون-۳ اول، ایزوفلاون و اشکال الیگومریک و پلی مریک هستند. این ترکیبات دارای ویژگی‌های ضدمیکروبی، ضدویروسی، ضد آترواسکلروزی، تقویت‌کننده‌ی قلبی، ضد دیابتی، ضد اکسیدانی و ضدالتهابی هستند.

  مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در پایگاه های اطلاعاتی فارسی Magiran ، SID و انگلیسی Pubmed ، Google scholars ، Science Direct در طی سال های 2000تا 2014 انجام شد.

  یافته‌ها: تحقیقات مختلف نشان داده است که فلاونوئید های مختلف قادرند قند خون را کاهش دهند و ترشح انسولین و حساسیت به آن را افزایش دهند. همچنین مصرف مواد غذایی سرشار از فلاونوئید ها و علاوه بر آن خوردن روزانه فلاونوئید ها می‌تواند به درمان بیماران دیابتی کمک کند. تأثیر مثبت فلاونوئیدها به دلیل افزایش میزان درون‌سلولی ویتامین c ، پیشگیری از نفوذپذیری و پارگی مویرگ‌ها و تقویت سیستم ایمنی بدن است که همه‌ی این اثرات در بهبودی دیابت مؤثر می‌باشند. مصرف خوراکی فلاونوئیدها یکی از مؤثرترین راه­ها برای اثرگذاری بر روی پانکراس و سلول‌های بتای آن و درمان دیابت است . از طرفی مصرف فلاونوئیدها که دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی بالایی هستند باعث پاک‌سازی رادیکال‌های آزاد می‌شوند .همچنین فلاونوئیدها می‌توانند در برابر بیماری‌های قلبی عروقی به دلیل تعدیل عملکرد اندوتلیوم عروق، خواص ضد ‌اکسیدانی و ضدالتهابی، القاء تولید نیتریک اکسید و انبساط عروق، مهار بیش فعالی پلاکت‌ها، مهار پرولیفراسیون و آنژیوژنز اثر محافظتی داشته باشند.

  بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به مطالب بیان شده درمجموع می‌توان نتیجه گرفت که فلاونوئید ها با اثر آنتی‌اکسیدانی خود توانایی مهار استرس اکسیداتیو و دیابت ناشی از آن را دارد.