مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری متابولیکی است که یکی از مشخصه های آن هیپرگلیسمی است و این عامل می تواند عوارض مهلکی ایجاد کند. یکی از معیارهای تشخیص و کنترل دیابت سنجش قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله در خون می باشند. از طرفی ویتامین C، تحمل به افزایش گلوکز را بهبود می بخشد، لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر مصرف ویتامین C بر میزان قند خون ناشتا و سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع II بود.

مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی شاهد دار بود. 74 نفر نمونه که شرایط شرکت در مطالعه را دارا بودند با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. در ابتدا قند خون ناشتا و  HbA1cاندازه­گیری شد. سپس گروه آزمون به مدت سه ماه تحت درمان با قرص ویتامین C قرار گرفت و اطلاعات به دست آمده با آزمون های t مستقل و زوجی در نرم افزار SPSS نسخه 19 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج نشان داد در گروه کنترل میزان کاهش شاخص های بیوشیمیایی مورد سنجش به طور معنی داری  بیشتر از گروه شاهد بود. بدین معنا که بین متغیرها در دو گروه پس از انجام مداخله اختلاف آماری معنی داری دیده شد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می‌دهد که ویتامین C می‌تواند از طریق رقابت با گلوگز میزان گلیکوزیله شدن هموگلوبین و همچنین قند خون ناشتا را در بیماران دیابت نوع 2 کاهش دهد. این اثر می‌تواند برای کنترل مکانیسم آسیب‌زایی گلیکوزیله شدن پروتئین در دیابت، بعد از انجام مطالعات دقیق‌تر، بکار رود.