مقدمه و هدف: در قرن بیست و یکم صنعتی شدن، جهانی شدن و تغییر در سبک زندگی مردم سراسر جهان را شاهد هستیم. یکی از نتایج این تغییرات دگرگونی در الگوی بیماریها و شایع شدن بیماریهای مزمن از قبیل دیابت است. سبک زندگی و کیفیت زندگی تأثیر بسزایی در تشدید علائم دیابت دارند، که به نوبه خود شرایط روحی و روانی فرد بیمار را نیز به مخاطره خواهند انداخت. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی افسردگی بر اساس سبک زندگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم در شهر اصفهان در تابستان 1395 بود. تعداد 100 نفر از طریق نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند.کلیه مراجعه­کنندگان پرسشنامه­های سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت والکر و همکارانش (1987)، پرسشنامه کیفیت زندگی (فرم کوتاه 36SF) وار و شربون (1992) و افسردگی بک را تکمیل نمودند.

یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته­ها با استفاده از نرم افزار Spss-20 و با استفاده از رگرسیون چند متغیره انجام شد. یافته­ها نشان داد بین سبک زندگی با کیفیت زندگی و افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 رابطه معناداری وجود دارد (0/001>p). نتایج روش رگرسیون حاکی از آن بود که دو متغیر کیفیت زندگی و سبک زندگی هر دو توان پیش بینی افسردگی در بیماران را داشتند.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که توجه به مسائل روحی و روانی و کیفیت زندگی بیماران مراجعه کننده به کلینکیها، مورد توجه و اولویت قرار گیرد، که این امر کمک شایانی در پیشگیری از شدت علائم آنها خواهند داشت.