مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری متابولیک و یک مشکل بزرگ بهداشتی با شیوع رو به افزایش در جهان است که عوارضی نظیر نفروپاتی، نوروپاتی، رتینوپاتی و کوری را باعث می­شود. افسردگی نیز از جمله اختلالات روانپزشکی است که با علائمی مانند کاهش علاقه و انرژی، احساس گناه، احساس شکست، گوشه­گیری، اشکال در تمرکز، نفرت از خود، بی­اشتهایی، افکار مرگ و خودکشی، بی­خوابی یا پرخوابی و اختلال در عملکرد مشخص می­شود. بیماران دیابتی ممکن است به علت عوارض این بیماری دچار اختلالات خلقی و از جمله افسردگی شوند. هدف از این مطالعه، مروری بر افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت بود.

  مواد و روش ها: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در متون موجود در پایگاههای اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل Magiran, SID, Iran medex Pubmed, Google scholars , با کلید واژه های depression, diabetes و Patiant  مربوط به سال های 1995 تا 2007 انجام گردید. در این مطالعه شیوع افسردگی در بیماران دیابتی و رابطه متغیرهای مختلفی مانند جنس، سن ابتلا ، وضعیت تأمل و غیره با افسردگی در بیماران دیابتی مورد بحث قرار گرفت.

  یافته ها: دیابت شیوع بالایی در ایران دارد، ابتلای به افسردگی علاوه بر تشدید عوارض دیابت باعث بروز علائم خود تخریبی مانند پرخوری، پرنوشی، مصرف نکردن دارو ها و یا اقدام به خودکشی می­شود که خود روند درمان دیابت را مختل می­کند.

  بحث و نتیجه گیری: تاکنون مطالعات زیادی درباره­ی شیوع افسردگی در بیماران دیابتی انجام شده است که مشخص کرده است شیوع افسردگی در بیماران دیابتی بسیار بیشتر از افراد عادی است و نیز شیوع افسردگی در برخی افراد مانند زن­ها، افراد مجرد، بیوه یا مطلقه، آنهایی که سابقه­ی ژنتیکی ابتلا به افسردگی دارند بیشتر از سایرین است. پیشنهاد می­شود بررسی و مشاوره روانپزشکی در این بیماران و بخصوص آن بیمارانی که بیشتر مستعد افسردگی هستند، انجام شود.