Research code: 7032
Ethics code: IR.SKUMS.REC.1403.005
Lajmiri S, Heidari H, Raeisi Shahraki H, Sahraei M. Investigating the Effect of a Care Program Based on Bandura's Self-Efficacy Theory and Pictograms on Self-Efficacy and Blood Sugar Management in Adolescents Aged 11 to 22 Years with Type I Diabetes. J Diabetes Nurs 2024; 12 (3) :2480-2496
URL:
http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-647-fa.html
لجمیری شکیبا، حیدری هایده، رئیسی شهرکی هادی، صحرایی مریم. بررسی تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس تئوری خودکارآمدی بندورا و با استفاده از پیکتوگرام بر خودکارآمدی و مدیریت قندخون نوجوانان 11 تا 22 ساله مبتلا به دیابت نوع یک. فصلنامه پرستاری دیابت. 1403; 12 (3) :2480-2496
URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-647-fa.html
دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ، haydehheidari@gmail.com
چکیده: (579 مشاهده)
مقدمه و هدف: دیابت نوع یک یک بیماری مزمن است که نیاز به مدیریت مداوم دارد. نوجوانان مبتلا به این بیماری معمولاً با چالشهای بیشتری مواجه هستند. آموزش مؤثر میتواند به افزایش خودکارآمدی و بهبود رفتارهای خودمراقبتی در این گروه سنی کمک کند. تئوری خودکارآمدی بندورا بهعنوان یک چارچوب نظری برای طراحی مداخلات آموزشی در نظر گرفته شده است. در این پژوهش، تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر این تئوری و استفاده از پیکتوگرامها و سخنرانی بر روی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک بررسی شد.
مواد و روش ها: این مطالعه بهصورت نیمهتجربی با دو گروه کنترل و آزمون در شهرستان شهرکرد انجام شد. نمونهگیری بهصورت تصادفی ساده و شامل68 نوجوان مبتلا به دیابت نوع یک بود. گروه آزمون تحت یک برنامه آموزشی سه جلسهای مبتنی بر تئوری خودکارآمدی قرار گرفتند که شامل سخنرانی و استفاده از پیکتوگرام بود. دادهها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد خودکارآمدی دیابت و آزمایش HbA1Cجمعآوری شدند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزارSPSS نسخه26و آزمونهای آماری ویلکاکسون ، تی زوجی، تیتست، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات خودکارآمدی و همچنین میانگین مقدار HbA1Cقبل از مداخله بین دو گروه اختلاف معنیداری نداشتند؛ درصورتی که میانگین نمرات خودکارآمدی بعد از مداخله در گروه کنترل و در گروه آزمون از نظر آماری تفاوت معنیداری داشت و خودکارآمدی کل در گروه آزمون افزایش یافتهبود. همچنین، میانگین مقدار HbA1C بعد از مداخله در گروه کنترل و در گروه آزمون که از نظر آماری تفاوت معنیداری داشت و HbA1Cدر گروه آزمون کاهش یافتهبود .
نتیجه گیری: این برنامه مراقبت حمایتی مبتنی بر تئوری خودکارآمدی بندورا و استفاده از پیکتوگرامها و سخنرانی میتواند بهطور مؤثری خودکارآمدی و مدیریت قندخون نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک را بهبود بخشد. پیشنهاد میشود که چنین مداخلاتی در برنامههای آموزشی برای بیماران دیابتی گنجانده شود تا خودکارآمدی آنها ارتقاء یابد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
طرح مراقبت پرستاری برای دیابت نوع یک دریافت: 1403/7/19 | پذیرش: 1403/8/14 | انتشار: 1403/9/24