فصلنامه پرستاری دیابت
Journal of
Diabetes Nursing
دوره 9، شماره 4 - ( 7-1400 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 1738-1728 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 190/214/191/80
Ethics code: 92-01-33-975
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Soheili S, Firoozi F. Investigation of the Effect of Lifestyle Training on the Quality of Diabetic Patients’ Life. J Diabetes Nurs 2021; 9 (4) :1728-1738
URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-509-fa.html
URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-509-fa.html
سهیلی ثریا، فیروزی فاطمه. بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی. فصلنامه پرستاری دیابت. 1400; 9 (4) :1728-1738
دانشگاه ازاد اسلامی مرند ، soraya.soheili@yahoo.com
چکیده: (2834 مشاهده)
مقدمه و هدف: بیمــاران مبــتلا بــه دیابــت در معــرض مشــکلات روانشــناختی و اجتمــاعی متعــددی هســتند کــه این مشکلات میتواند برکیفیت زندگی آنهـا تـاثیر منفـی بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شده است.
مواد و روش ها: این مطالعه یک مداخله نیمه تجربی است. 74 بیمار به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (37 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. مداخله شامل آموزش در مورد سبک زندگی افراد با برگزاری کلاس های آموزشی با محتوای تغذیه مناسب، ورزش، رژیم غذایی، کنترل استرس و اضطراب و عدم مصرف دخانیات بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. برای مقایسه شاخص های دموگرافیک در گروه کنترل و مداخله از آزمون تی مستقل و مجذور کای به ترتیب برای متغیرهای کمی نرمال و کیفی استفاده شد. از آزمون تی مستقل به منظور بررسی میانگین نمرات کیفیت زندگی، قبل و بعددر بین گروهها و تی زوج در داخل گروهها استفاده گردید. در تمام آزمونها میزان p کمتر از 0/05 معنادار در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری دادهها، اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماری SPSS( نسخه 16 )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .
یافته ها: میانگین سنی افراد 10/8±48/9 بود و اکثریت افراد را زنان تشکیل می دادند(75/6درصد). طول مدت ابتلا درگروه کنترل 5/40±16/89سال و در گروه مداخله 4/60±19/00سالبود. میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی و میانگین و انحراف معیار ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داد.
نتیجه گیری: آموزش سبک زندگی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی شود .
مواد و روش ها: این مطالعه یک مداخله نیمه تجربی است. 74 بیمار به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (37 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. مداخله شامل آموزش در مورد سبک زندگی افراد با برگزاری کلاس های آموزشی با محتوای تغذیه مناسب، ورزش، رژیم غذایی، کنترل استرس و اضطراب و عدم مصرف دخانیات بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. برای مقایسه شاخص های دموگرافیک در گروه کنترل و مداخله از آزمون تی مستقل و مجذور کای به ترتیب برای متغیرهای کمی نرمال و کیفی استفاده شد. از آزمون تی مستقل به منظور بررسی میانگین نمرات کیفیت زندگی، قبل و بعددر بین گروهها و تی زوج در داخل گروهها استفاده گردید. در تمام آزمونها میزان p کمتر از 0/05 معنادار در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری دادهها، اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماری SPSS( نسخه 16 )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .
یافته ها: میانگین سنی افراد 10/8±48/9 بود و اکثریت افراد را زنان تشکیل می دادند(75/6درصد). طول مدت ابتلا درگروه کنترل 5/40±16/89سال و در گروه مداخله 4/60±19/00سالبود. میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی و میانگین و انحراف معیار ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داد.
نتیجه گیری: آموزش سبک زندگی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی شود .
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مداخلات برای دیابت
دریافت: 1400/8/13 | پذیرش: 1400/10/21 | انتشار: 1400/11/19
دریافت: 1400/8/13 | پذیرش: 1400/10/21 | انتشار: 1400/11/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |