مقدمه: انگ وابسته به دیابت پدیدهای مهم در بسیاری از کشورها بوده و با برآیندهای منفی متعددی همراه است. این مطالعه به کاوش راهکارهای غلبه بر انگ وابسته به دیابت در سطح مراکز دیابت پرداخته است. روش کار: این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوا در اصفهان انجام شد. 74 داوطلب از پرسنل درمانی، افراد جامعه و افراد مبتلا به دیابت بهصورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از 27 مصاحبه عمیق فردی نیمهساختاریافته و 10 جلسه بحث گروهی، ایمیل، پیامک و گفتگوی تلفنی استفاده شد. مصاحبهها با روش تحلیل محتوای کیفی (استقرایی) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: تحلیل دادهها دو طبقه کلی شامل «تغییر رویکرد مراقبتی کادر درمانی» و «تغییر سیاستهای مراکز دیابت» را آشکار نمود. کادر بهداشت و درمان نیازمند «تغییر رویکرد مراقبتی» خود هستند که از طریق زیرطبقات «تغییر رویکرد کادر درمانی از بیماریمحوری به فردمحوری»، «بهروزرسانی اطلاعات کادر درمان» و «تغییر رویکرد کادر درمان در آموزش به افراد مبتلا» قابل حصول است. تغییر سیاستهای سیستم نیز در زیر طبقات «تسریع فعالیتهای مراکز دیابت» و «بهبود محیط مراکز دیابت» باید مدنظر قرار گیرد. بحث و نتیجهگیری: راهکارها نشان داد که «تغییر رویکرد مراقبتی کادر درمانی» و «تغییر سیاستهای مراکز دیابت» میتواند کمک کند که افراد مبتلا به دیابت احساس تنهایی و متفاوت بودن و کمارزشی (عناصر تعیینکننده در ایجاد و تقویت انگ) نداشته باشند. راهکارهای سطح سازمانی در این مطالعه راهکارهایی نسبتاً بدیع نهتنها در حوزهی دیابت بلکه در مقایسه با سایر متون انگ محسوب میشوند.