فصلنامه پرستاری دیابت
Journal of
Diabetes Nursing
دوره 7، شماره 2 - ( 3-1398 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 819-809 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimi S, Delavar A, Ghaemi F, Dortaj F. Effectiveness of Hope Therapy on Psychological Capital of Patients with Type II Diabetes Mellitus. J Diabetes Nurs 2019; 7 (2) :809-819
URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-362-fa.html
URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-362-fa.html
کریمی سیما، دلاور علی، قائمی فاطمه، درتاج فریبرز. اثربخشی امیددرمانی بر سرمایه روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو. فصلنامه پرستاری دیابت. 1398; 7 (2) :809-819
دانشگاه علامه طباطبایی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، delavar@atu.ac.ir
چکیده: (4301 مشاهده)
مقدمه و هدف: امید نقش قابل‌توجهی در مقابله با بیماری‌های مزمن مانند دیابت دارد، به نظر می‌رسد ارتقای سرمایه روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت، از استراتژی‌های ارتقای سلامت در آن‌ها باشد. مطالعات اندکی عوامل تأثیرگذار بر سرمایه روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت را بررسی کرده‌اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی امیددرمانی بر سرمایه روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش نیمه‌تجربی حاضر بر اساس طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با40بیمار مبتلابه دیابت مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر سیرجان در سال98-1397انجام شد. نمونه‌هایی که به‌صورت هدفمند انتخاب شده بودند به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران گروه مداخله در هشت جلسه یک ساعت و نیم که به‌صورت هفتگی برگزار می‌شد مداخله امیددرمانی بر اساس نظریه امید اشنایدر، هرث و راستون و مبتنی‌بر گزیده‌ای از اشعار مولانا با محوریت مباحث امید و مثبت‌نگری دریافت کردند. بر روی داده‌هایی که با استفاده از پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی لوتانز و همکاران، قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله جمع‌آوری شده بود در محیط نرم‌افزار22SPSS و در سطح معناداری05/0تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری در سرمایه‌روانشناختی و مولفه‌های آن بین دو گروه مطالعه نشان داد (P<0/05) ضمن‌آن‌که اثر مداخله در بیماران گروه مداخله پایدار بود و بین گروه‌ها اختلاف معناداری وجود داشت.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که امیددرمانی موجب افزایش سرمایه روان‌شناختی و مؤلفه‌های آن (امید، تاب‌آوری، خوش بینی و خودکارآمدی) در بیماران گروه مداخله شد. لذا درنظر گرفتن مداخلات امیددرمانی در برنامه‌ریزی‌های بهبود سرمایه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت ضروری است.
مواد و روشها: پژوهش نیمه‌تجربی حاضر بر اساس طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با40بیمار مبتلابه دیابت مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر سیرجان در سال98-1397انجام شد. نمونه‌هایی که به‌صورت هدفمند انتخاب شده بودند به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران گروه مداخله در هشت جلسه یک ساعت و نیم که به‌صورت هفتگی برگزار می‌شد مداخله امیددرمانی بر اساس نظریه امید اشنایدر، هرث و راستون و مبتنی‌بر گزیده‌ای از اشعار مولانا با محوریت مباحث امید و مثبت‌نگری دریافت کردند. بر روی داده‌هایی که با استفاده از پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی لوتانز و همکاران، قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله جمع‌آوری شده بود در محیط نرم‌افزار22SPSS و در سطح معناداری05/0تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری در سرمایه‌روانشناختی و مولفه‌های آن بین دو گروه مطالعه نشان داد (P<0/05) ضمن‌آن‌که اثر مداخله در بیماران گروه مداخله پایدار بود و بین گروه‌ها اختلاف معناداری وجود داشت.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که امیددرمانی موجب افزایش سرمایه روان‌شناختی و مؤلفه‌های آن (امید، تاب‌آوری، خوش بینی و خودکارآمدی) در بیماران گروه مداخله شد. لذا درنظر گرفتن مداخلات امیددرمانی در برنامه‌ریزی‌های بهبود سرمایه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلابه دیابت ضروری است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |