مقدمه و هدف: دیابت نوع ۲ یک مشکل بهداشتی و یک بیماری جدی می­باشد. این نوع دیابت و مشکلات ناشی از آن جایگاه قابل توجهی نه فقط برای بیمار و خانواده­ی وی بلکه در سیستم مراقبت­های بهداشتی نیز دارد که سبب مرگ­های زودرس می­شود. همچنین سبب یکسری از بیماری­ها از قبیل بیماری­های قلبی، سکته، بیماری کلیوی، کوری آسیب­های عصبی و قطع ساق و کف پا و سرانجام مرگ می­گردد. تغییر رفتار و تطابق آن با سبک زندگی سالم کمک به پیشگیری و یا کاهش مشکلات ناشی از دیابت نوع ۲ می­کند. از انجایی که اگاهی و نگرش و عملکرد بسیاری از این بیماران در ارتباط با سبک زندگی سالم ناکافی است لذا برآن شدیم تا مطالعه­ای با هدف تعیین سبک زندگی بیماران دیابتیک نوع ۲ شهر زابل انجام دهیم.

مواد روش­ها: در یک مطالعه­ی توصیفی- تحلیلی مقطعی تعداد ۳۲۰ نفر از بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه­کننده به مراکز بهداشتی درمانی و کلینیک دیابت شهر زابل با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. اطلاعات مورد نظر با پرسشنامه­ای که شامل دو بخش بود جمع­آوری گردید و داده­ها توسط نرم افزار SPSS با آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک­طرفه و آزمون توکی آنالیز شد.

یافته­ها: از بین ۳۲۰ شرکت کننده ۱/۲۸درصد آقا و ۹/۷۱ درصد خانم بودند. میانگین سن، شاخص توده بدنی به­ترتیب  ۱۹/۱۰± ۸۷/۵۳ سال و  kg/m2۴۹/۴ ±۶۱/۲۶ بود. بین جنسیت، سابقه بیماری با سبک زندگی ارتباط آماری معناداری وجود نداشت (p > 0/05) اما بین گروه­های سنی، شغل، شاخص توده بدنی، میزان تحصیلات و میزان درآمد با سبک زندگی رابطه معناداری مشاهده شد(p <0/05). در طبقه­بندی میزان سبک زندگی در افراد مورد مطالعه ۵/۲ درصد دارای سبک زندگی خوب، ۱/۶۸ درصد دارای سبک زندگی متوسط و ۴/۲۹ درصد دارای سبک زندگی ضعیفی بودند.

بحث و نتیجه­گیری: برای پیشگیری از دیابت نوع ۲ و یا افرادی که در معرض ابتلا هستند مداخله در سبک زندگی به­علت آسانی و کم هزینه بودن مناسب می­باشد. لذا انجام تمرینات ورزشی و فعالیت فیزیکی همراه با تغییر در عادات غذایی به­عنوان بخشی از درمان و یا پیشگیری از ایجاد دیابت پیشنهاد می­گردد.