مقدمه و هدف: بیماری دیابت به عنوان یکی از علل اصلی مرگ و میر در جهان رو به افزایش است. کلید درمان دیابت آموزش و انجام رفتارهای خودمراقبتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر الگوی مراقبت پیگیر بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی انجام گرفت.

مواد و روش­ها: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی طی آن 80 بیمار مبتلا به دیابت مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی استفاده گردید. گروه مداخله از ابتدای تیر تا پایان مرداد تحت مدل مرقبت پیگیر قرار گرفتند. در این حین برای گروه کنترل اقدام خاصی صورت نپذیرفت و مداخلات روتین را دریافت می کردند. پس از پایان مداخله پرسشنامه ها مجدداً تکمیل و با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و ویلکاسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نمره خودمراقبتی بیماران در گروه کنترل و مداخله به ترتیب 36/42 و 39/32بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد (p=0/28). بعد از مداخله نمره خودمراقبتی گروه کنترل و مداخله به ترتیب 37/91 و 55/22 بود از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان می داد (p=0/001).

بحث و نتیجه گیری: استفاده از مدل مراقبت پیگیر می تواند به عنوان روشی مؤثر در جهت ارتقاء رویه های خودمراقبتی در بیماران دیابتی مورد استفاده قرار گیرد.