مقدمه و هدف:
دیابت شایعترین بیماری مزمن در سراسر جهان است. طبیعت این بیماری و عوارض ناشی از آن باعث تحمیل بار سنگین اقتصادی و کاهش کیفیت زندگی بیمار و خانواده وی می‌گردد لذا هدف این مطالعه‌ بررسی نیازهای آموزشی بیماران دیابتی بستری می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در آن جامعه مورد مطالعه بصورت مبتنی بر هدف انتخاب و با مراجعه به بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) نمونه ها جمع آوری گردید. ابزار گردآوری پرسشنامه شامل بخش اول خصوصیات فردی، بخش دوم سوابق بیماری و بخش سوم در رابطه با رژیم غذایی(16سئوال)، حیطه کنترل و درمان(13سئوال) و حیطه پیشگیری 13 سوال می باشد. اطلاعات بوسیله پرسشنامه جمع آوری شد و در نهایت آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد اکثریت واحدهای مورد پژوهش(68%) به دیابت نوع دو مبتلا بودند. (48%)در رنج سنی60-51 سال قرار داشتند. (38%) مدت ابتلا به بیماری دیابت بین 5-1 سال را  ذکر نمودند. اکثریت واحدهای مورد پژوهش(74/5 %) در حیطه کنترل و درمان، 71 درصد در سطح پیشگیری، 49 درصد در حیطه رژیم غذایی از آگاهی لازم برخوردار نبودند.
بحث و نتیجه گیری: توصیه فدراسیون بین المللی دیابت آن است که هر بیمار دیابتی حداقل هر دو سال به ۱۵ ساعت کلاس آموزشی نیاز دارد. اثرات ارزنده و مفید آموزش به بیمار بارها در تحقیقات مختلف تأیید شده است. لذا لازمست در تمامی بیمارستانها پرستاران آموزش دیده، آموزش های لازم به بیماران دیابتی جهت مراقبت از خود داده شود.