مقدمه و هدف: دیابت شیرین یکی از شایعترین بیماری­های مزمن پزشکی است که بر ابعاد فیزیکی و روانی کیفیت زندگی افراد تأثیر می­گذارد. اختلال خواب، یکی از مشکلات رایج این بیماران است که اثر متقابلی روی کیفیت زندگی و بروز دیابت می­گذارد. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی و کیفیت خواب بیماران بزرگسال دیابتی تیپ دو  و رابطه آنها با متغیر بیوشیمیایی (HbA_۱c) و BMI انجام شد.

مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی، روی ۱۱۰ بیمار واجد شرایط در انجمن دیابت شهر همدان بر اساس نمونه­گیری غیرتصادفی و مبتنی بر هدف در سال ۹۲-۱۳۹۱ انجام شد. ابزار جمع­آوری اطلاعات شامل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبرگ(PSQI) ، پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-۳۶) و بررسی میزان متغیر بیوشیمیایی HbA_۱c و BMI بود. پرسشنامه­های تکمیل شده توسط نمونه­ها، دارای استاندارد جهانی هستند و در ایران نیز روایی و پایایی آن تأیید گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون آماری کای اسکوئر، ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی با استفاده از برنامه ویرایش ۱۷ انجام شد.

یافته­ها: نتایج نشان داد که بیش از ۸۰% بیماران دیابتی از کیفیت زندگی و کیفیت خواب کمی برخوردار هستند. نمره کیفیت خواب نمونه­ها با بعد فیزیکی کیفیت زندگی ارتباط معنی­داری داشت (P<۰,۰۵). همچنین مشخص شد، افرادی که خواب بدی دارند (global PSQI>۵) میزان BMI و HbA_۱c بالاتری نسبت به سایرین دارند.

بحث و نتیجه­گیری: پایین بودن کیفیت زندگی و خواب بیماران دیابتی لزوم توجه مسئولین به برنامه­های بازآموزی پرستاران و آموزش بیماران را در این زمینه افزایش داده و آن را از اولویت­های مراقبت پرستاری قرار می­دهد.

مقدمه و هدف: دیابت به یک بیماری جدی در قرن ۲۱ تبدیل شده که تعدادی زیادی از انسان ها در سراسر دنیا به آن مبتلا می باشند. بیماری دیابت به واسطه طبیعت مزمن و عوارض طولانی مدت خود سبب بروز  مشکلاتی از قبیل تغییر در  ادراک بیماری و کیفیت خواب می شود بنابراین افراد مبتلا به دیابت شانس ابتلا به افسردگی بیشتری را نسبت به غیر مبتلایان تجربه می کنند لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل  پیش بینی افسردگی بر اساس ادراک بیماری و کیفیت خواب با فاجعه سازی درد می باشد.

مواد و روش ها: طرح پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان آیت الله طالقانی شهر کرمانشاه بودند. بدین منظور ۱۵۰ بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه کوتاه ادراک بیماری(Brief IPQ)، پرسشنامه­ی کیفیّت خواب پیتسبرگ و پرسشنامه فاجعه سازی درد بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تحلیل مسیر به وسیله نرم افزار AMOS و روش رگرسیون چندگانه به روش گام به گام با نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که ادراک بیماری و کیفیت خواب می­توانند به طور معنی­داری فاجعه سازی درد و افسردگی را به طور مستقیم پیش بینی کنند و در نهایت با توجّه به مدل پیشنهادی، مشخّص گردید که  ادراک بیماری و کیفیت خواب با واسطه گری فاجعه سازی درد، توانستند به طور معنی داری افسردگی را پیش بینی کنند.

بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل از این پژوهش، می­توان با استفاده از درمان­های مناسب همچون درمان شناختی رفتاری، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهّد، انجام مداخلات لازم برای بهبود کیفیّت خواب و کاهش درد  در این بیماران و تعدیل افکار فاجعه آمیز، از ابتلای این بیماران به افسردگی جلوگیری کرد.

مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از علل اصلی مرگ و میر در جهان می­باشد که در نتیجه نقص در ترشح یا عملکرد انسولین ایجاد می­گردد. گاه بی­خوابی می­تواند از عوارض دیابت باشد و یا اینکه خود، عاملی برای ایجاد دیابت شود. از سویی دیگر اختلال در کیفیت خواب، خطر افزایش ابتلا به دیابت و افزایش مرگ و میر در این بیماران را به دنبال دارد. شایعترین روش غیر دارویی مقابله با بی­خوابی طب مکمل و از جمله روش­های آن طب فشاری است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تأثیر طب فشاری بر کیفیت خواب بیماران دیابتی بود.

روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی تک گروهه از نوع قبل و بعد بود. ۴۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت زابل که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت مبتنی بر هدف به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ توسط نمونه­ها پر و سپس مداخله به مدت ۴ هفته انجام شد. پس از انجام مداخله مجدداً پرسشنامه کیفیت خواب تکمیل گردید. داده­های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: بر اساس یافته­ها میانگین نمره کیفیت خواب قبل از مداخله ۳,۹۲±۸.۱۹ و نشان دهنده سطح نامطلوب کیفیت خواب بود اما پس از مداخله این نمره به ۲.۱۵±۴.۱۷ کاهش یافت که بیانگر بهبود کیفیت خواب بیماران پس از مداخله می­باشد. نتایج بررسی کیفیت خواب، قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را در همه حیطه نشان داد (P>۰/۰۵).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد طب فشاری در نقطه شن من می­تواند باعث بهبود کیفیت خواب در بیماران دیابتی گردد. لذا با توجه به شیوع و عوارض بی­خوابی در این بیماران، طب فشاری به عنوان مداخله­ غیر دارویی مدیریت اختلالات خواب در این بیماران توصیه می­گردد.