کبری نوریان، زهرا شهباز، هادی رئیسی، مهری دوستی ایرانی، دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: انگ وابسته به دیابت و نقش حائز اهمیت آن در ممانعت از شکلگیری هویت جدید افراد مبتلا و تأثیر آن بر پیامدهای مرتبط با دیابت بیانکنندهی ضرورت انجام مداخلات انگ زدا است. نظر به شواهدی کیفی دال بر اثربخشی آموزش، این پژوهش اثربخشی یک مداخلهی آموزشی انگزدا در کاهش انگ وابسته به دیابت را بررسی میکند.
روش پژوهش: این مطالعه نیمهتجربی بر روی ۱۰۶ نفر از دانشجویان ترم اول مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال ۱۳۹۸ که بهصورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند انجام شد. اطلاعات با سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سنجش انگ امیک و دانش دیابت گردآوری شد. آموزش در سه جلسهی یکساعته انجام گردید. سپس پسآزمون اول از گروه کنترل و آزمون گرفته شد. پسآزمون دوم (یک ماه بعد) در همان مکان انجام شد. دادهها وارد نرمافزار SPSS نسخهی ۲۴ و با آمار توصیفی و مدل آمیخته تحلیل شد.
یافته ها: میانگین نمرات دانش و انگ قبل از مداخله در گروهها تفاوتی نداشت. پس از آموزش میانگین نمره دانش گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش و میانگین نمره انگ اجتماعی کاهش یافت. در خصوص دانش دیابت، سطح معناداری اثر گروه و اثر زمان (گروه) کمتر از ۰/۰۵ است (بین میانگین نمرات دانش دیابت در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنیداری وجود دارد و مداخله انجامشده موجب افزایش دانش دیابت شده است). در خصوص انگ، سطح معناداری اثر گروه بیشتر از ۰/۰۵ و سطح معناداری زمان (گروه) کمتر از ۰/۰۵ است. بهعبارتدیگر بین میانگین انگ اجتماعی گروه کنترل و گروه مداخله تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما میانگین انگ اجتماعی در گروهها در زمانهای مختلف متفاوت است. در واقع مداخله انجامشده بهطور مقطعی منجر به تغییر انگ اجتماعی دیابت شده است.
نتیجه گیری: یافتهها بیانکننده اثربخشی مداخلهی آموزشی انجامشده در کاهش انگ است و مؤید آن است که افرادی که دانش بیشتری دارند احتمالاً انگ و تبعیض کمتری را برای فرد قائل میشوند. انجام این روش کمهزینه و کوتاهمدت در دورههای متوالی میتواند به کاهش انگ کمک نماید.