زهرا شهباز، کبری نوریان، هادی رئیسی، مهری دوستی ایرانی، دوره ۹، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه و هدف: یکی از عواقب مهم زندگی با دیابت انگ اجتماعی است. در این مطالعه انگ اجتماعی و دانش دیابت دانشجویان ترم ۱ و ۷ مقطع کارشناسی سنجیده و مقایسه شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه‌ی توصیفی-تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، دانشجویان ترم یک و هفت مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی انتخاب گردیدند. کلیه دانشجویان داوطلب که رضایت‌نامه شرکت در مطالعه و همچنین سه پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، انگ اجتماعی وابسته به دیابت و دانش دیابت را تکمیل نمودند. پس از ترجمه و بارترجمه، روایی پرسشنامه‌ی انگ امیک و دانش دیابت با روایی صوری و روایی محتوا توسط ۱۲ نفر از متخصصین حوزه سنجیده شد و نسبت روایی محتوا برای هر دو پرسشنامه عدد قابل‌قبول ۰/۶۴ و CVI برای پرسشنامه‌های دانش دیابت و امیک به ترتیب برابر با ۰/۸۷ و ۰/۸۸ محاسبه شد. نتایج توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۴ تحلیل گردید.
یافته‌ها: ۱۰۶ نفر از دانشجویان ترم ۱ در مطالعه شرکت کردند که ۶۸ نفر (۶۴/۲درصد) زن و ۳۸ نفر مرد (۳۵/۸ درصد) بودند. ۱۰۶ نفر از دانشجویان ترم ۷ نیز در مطالعه شرکت کردند که ۷۲ نفر (۶۷/۹درصد) زن و ۳۴ نفر (۳۲/۱ درصد مرد بودند). میانگین نمرات دانش و انگ در دانشجویان ترم اول به ترتیب (۰/۳۶) ۱۱/۲۳ و (۰/۵۳) ۸/۱۹ و در دانشجویان ترم هفتم (۰/۴۲) ۱۳/۹۷و (۰/۵۶) ۸/۸۳ بود
نتیجه‌گیری: دانش دانشجویان ۷ نسبت به ترم ۱ در مورد دیابت به‌طور معناداری بیشتر است. اما نمرات انگ اجتماعی این دو گروه اختلاف معناداری با یکدیگر نداشت. این یافته‌ها نشان می‌دهد که تنها تغییرات دانش نمی‌تواند به تغییرات انگ کمک نماید و برای انگ زدایی از دیابت احتمالاً نیاز به کاوش مداخلات چندبعدی است.
کبری نوریان، زهرا شهباز، هادی رئیسی، مهری دوستی ایرانی، دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: انگ وابسته به دیابت و نقش حائز اهمیت آن در ممانعت از شکل‌گیری هویت جدید افراد مبتلا و تأثیر آن بر پیامدهای مرتبط با دیابت بیان‌کننده‌ی ضرورت انجام مداخلات انگ زدا است. نظر به شواهدی کیفی دال بر اثربخشی آموزش، این پژوهش اثربخشی یک مداخله‌ی آموزشی انگ‌زدا در کاهش انگ وابسته به دیابت را بررسی می‌کند.
روش پژوهش: این مطالعه نیمه‌تجربی بر روی ۱۰۶ نفر از دانشجویان ترم اول مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال ۱۳۹۸ که به‌صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند انجام شد. اطلاعات با سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سنجش انگ امیک و دانش دیابت گردآوری شد. آموزش در سه جلسه‌ی یک‌ساعته انجام گردید. سپس پس‌آزمون اول از گروه کنترل و آزمون گرفته شد. پس‌آزمون دوم (یک ماه بعد) در همان مکان انجام شد. داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی ۲۴ و با آمار توصیفی و مدل آمیخته تحلیل شد.
یافته ها: میانگین نمرات دانش و انگ قبل از مداخله در گروه‌ها تفاوتی نداشت. پس از آموزش میانگین نمره دانش گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش و میانگین نمره انگ اجتماعی کاهش یافت. در خصوص دانش دیابت، سطح معناداری اثر گروه و اثر زمان (گروه) کمتر از ۰/۰۵ است (بین میانگین نمرات دانش دیابت در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد و مداخله انجام‌شده موجب افزایش دانش دیابت شده است). در خصوص انگ، سطح معناداری اثر گروه بیشتر از ۰/۰۵ و سطح معناداری زمان (گروه) کمتر از ۰/۰۵ است. به‌عبارت‌دیگر بین میانگین انگ اجتماعی گروه کنترل و گروه مداخله تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما میانگین انگ اجتماعی در گروه‌ها در زمان‌های مختلف متفاوت است. در واقع مداخله انجام‌شده به‌طور مقطعی منجر به تغییر انگ اجتماعی دیابت شده است.
نتیجه گیری: یافته‌ها بیان‌کننده اثربخشی مداخله‌ی آموزشی انجام‌شده در کاهش انگ است و مؤید آن است که افرادی که دانش بیشتری دارند احتمالاً انگ و تبعیض کمتری را برای فرد قائل می‌شوند. انجام این روش کم‌هزینه و کوتاه‌مدت در دوره‌های متوالی می‌تواند به کاهش انگ کمک نماید.
