ناهید مظلوم بفروئی، طیبه دهقانی فیروزآبادی، بتول علیزاده، دوره ۲، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: افسردگی و اضطراب یکی از مهمترین زمینههای پژوهش در علوم مختلف به شمار میآید که افسردگی و اضطرابهای شدید موجب تشدید بیماریهای مختلف از جمله دیابت میشود. بنابراین لازم است که تمامی افراد با راههای جلوگیری از افسردگی و اضطراب آشنا شوند. این پژوهش با هدف شناخت افسردگی و اضطراب در بیماران دیابتی نوع دو و افراد سالم انجام شده است.
مواد و روشها: روش پژوهش توصیفی میباشد و نمونه آن شامل ۵۰ فرد سالم و۵۰ بیمار دیابتی که در فاصله زمانی(از ابتدای اسفند تا پایان اردیبهشت سال ۱۳۹۳ به کلینیک دیابت شهرستان اردکان مراجعه کردهاند ) لازم به ذکر است که تشخیص بیماری دیابت به وسیله آزمایشات متعدد و پزشک متخصص و همچنین شرح حال بیمار، علایم بالینی فرد انجام گرفت و در این پژوهش برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه ۲۱ سؤالی DASS و اطلاعات دموگرافیک استفاده شده است. پس از جمعآوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل دادهها، ضریب پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ برای مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی محاسبه شد که به ترتیب ۸۱% ،۷۴% ، ۷۸% گزارش نمودهاند. دادهها با استفاده از آزمون تی و نرمافزار spss۱۹ در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت برای آزمون فرضیهها نیز حداقل سطح معنیداری ۰,۰۵% در نظر گرفته شد. [۱]
یافتهها: یافتههای این پژوهش بیانگر این حقیقت است که بین بیماران زن و مرد دیابتی از لحاظ افسردگی و اضطراب تفاوت معنادار وجود ندارد و همچنین بین افراد عادی و بیماران دیابتی از لحاظ افسردگی و اضطراب تفاوت معنادار وجود ندارد.
بحث و نتیجهگیری: به نظر میرسد افراد دیابتی علاوه بر کنترل وضعیت قندخون خود باید وضعیت روحی _ روانی و عاطفی خود هم توجه کنند و باید به بررسی وجود علایم افسردگی و اضطراب در این بیماران توجه بیش تری شود تا از عوارض آن پیشگیری شود
سید اسماعیل موسوی، طاهر علیزاده چهار برج، محمدرضا شیخ، مریم یاوری کرمانی، دوره ۳، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه و هدف: اختلالات روانی، اختلالات شایعی میباشند که این اختلالات باعث کاهش عملکرد اجتماعی افراد میشوند. بعضی گروههای خاص مانند بیماران دیابتی نسبت به ابتلای به این اختلالات آسیبپذیرتر میباشند لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی فراوانی علائم اختلال روانی در بیماران دیابتی انجام شد.
مواد و روشها: بدین منظور از میان جامعه آماری بیماران دیابتی، تعداد ۱۰۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جهت مقایسه با افراد دیابتی، یک نمونه ۱۰۰ نفری نیز از افراد غیر دیابتی انتخاب شدند که ازلحاظ سن، سطح تحصیلات و وضعیت اجتماعی و اقتصادی همتاسازی شدند. دو گروه بهوسیله آزمون۹۰ SCL- موردسنجش قرار گرفتند. آزمون۹۰ SCL- دارای ۹۰ ماده است و برای ارزشیابی علائم روانپزشکی مورداستفاده قرار میگیرد. نقطه برش این آزمون در ایران ۴/۰ گزارششده است.
یافتهها : با توجه به مبانی نظری، نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند که فراوانی علائم اختلالات روانی در بیماران دیابتی نسبت به غیر دیابتیها بیشتر است. نمره مقیاسها در افراد دیابتی بیشتر از افراد غیر دیابتی بود. بیشترین و کمترین نمرهها در افراد دیابتی به ترتیب مقیاسهای اضطراب (۷۸/۰ ± ۶۶/۲) و روانپریشی (۶۷/۰ ± ۹۹/۰) بود.
بحث و نتیجهگیری: میزان بالای علائم اختلال روانی در بیماران دیابتی نشاندهنده آسیبپذیری بیشتر آنان است و ارزیابی منظم و ارجاع بهموقع برای درمان میتواند باعث افزایش سطح بهداشت روانی و انجام مداخلات و سیاستگذاریهای مناسب برای آنان گردد.
مقدمه: با توجه به روند رو به رشد دیابت در جامعه کنونی همچنان انتظار افزایش شیوع جهانی دیابت می رود. دانش دیابتی و عملکرد خود مراقبتی ازجمله مهمترین عوامل مدیریت بیماری دیابت به شمار می آیند. این مطالعه باهدف بررسی دانش دیابتی و عملکرد خود مراقبتی در رابطه با کنترل قند خون در بیماران مراجعهکننده به درمانگاه دیابت شهرستان شهریار در سال ۱۳۹۵ به انجام رسید.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی۴۵۰ بیمار مبتلابه دیابت انجام گرفت که به روش نمونهگیری تصادفی ساده انجام گردید. ابزار گردآوری دادهها شامل مشخصههای جمعیت شناختی، مقیاس خود مراقبتی توبرت و گلاسکو و پرسشنامه دانش دیابتی بود. معیارهای ورود به مطالعه شامل ابتلا به دیابت حداقل به مدت یک سال بود. دادهها با استفاده از روش آمار توصیفی و تحلیلی (تی تست ، آنوا، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون لجستیک ) به کمک نرمافزارSPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند .
یافته ها: میانگین سنی افراد موردمطالعه ۶۵/۱۴ ± ۵۰ سال بود که ۴/۴۲ درصد آنان مرد بودند. اختلاف معنیداری بین زنان و مردان ازنظر دانش دیابتی و عملکرد خود مراقبتی وجود نداشت. اکثر افراد موردمطالعه دارای سطح متوسط دانش دیابتی وعملکرد خود مراقبتی بودند. خودمراقبتی تغذیه و خود مراقبتی پایش قند خون از مهمترین عوامل پیشبینی کننده کنترل دیابت بودند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه ارائه آموزش مناسب تغذیهای و پایش قند خون جهت کنترل بیماری در برنامه های خود مراقبتی از اهمیت بیشتری برخوردار است.
نصرت غفارزاده الماسی، کبری حاج علیزاده، بیوک تاجری، دوره ۹، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه و هدف: عوارض و مشکلات مربوط به دیابت بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی اثرگذار است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل قند خون و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون-پیگیری با ۲ گروه آزمایش و ۱ گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز تخصصی و فوق-تخصصی میلاد تهران در سال ۱۳۹۸ بودند. پس از بررسی معیارهای ورود به مطالعه تعداد ۴۵ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه مدیریت استرس ۱۲ جلسه و گروه پذیرش و تعهد ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش دیدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) و با آزمایش قند خون ناشتا گردآوری شدند و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر کنترل قند خون و مؤلفههای کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته است (۰۵/۰>P). همچنین بین اثرگذاری مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و کنترل قند خون تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۵/۰<P) و تنها مولفه ی سلامت روان بود که میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری آن در گروه پذیرش و تعهد بیشتر از گروه مدیریت استرس افزایش داشت (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، برای بهبود کیفیت زندگی و کنترل قند خون می توان از روش های مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کرد.
یوسف علیزاده، محمد حسن محمدی، آفاق حسن زاده راد، دکتر ستیلا دلیلی، دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: دیابت، بیماری متابولیکی است که می تواند منجر به عوارض شدید و مرگ زودرس شود. یکی از عوارض میکرووسکولار دیابت، رتینوپاتی دیابتی است. با توجه به اهمیت این عارضه مهم، هدف از این مطالعه مروری بر رتینوپاتی دیابتی است.
روش: مقاله ی حاضریک مطالعه ی مروری است. جستوجو با استفاده ازکلید واژه ها از جمله تازه های کلی رتینوپاتی دیابتی، غربالگری رتینوپاتی و درمان رتینوپاتی در پایگاه های Google Scholar, Scopus Clinical Key, PubMed, Medline and CINHAL, SID ازسال ۲۰۰۰ تا۲۰۲۱ انجام گرفت ومقالات ونتایج مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: رتینوپاتی دیابتی دارای عوامل خطر مختلفی است که به سن شروع یا تشخیص دیابت، مدت بیماری و کنترل قند خون وابسته است. گایدلاینهای مربوط به غربالگری رتینوپاتی دیابتی متفاوت است. گایدلاین اخیر بریتانیا، غربالگری سالانه افراد مبتلا به دیابت ۱۲ سال به بالا را بر اساس شیوع کم رتینوپاتی دیابتی در کودکان کم سن تر، توصیه می کند. روش های فعلی برای درمان رتینوپاتی دیابتی شامل فتوکوآگولاسیون ماکولا، فتوکواگولاسیون نواحی محیطی شبکیه و همچنین درمان دارویی است.
نتیجه گیری: از آنجایی که دیابت مشکل عمده پزشکی در سراسرجهان است که مجموعه ای از عوارض سیستمیک طولانی مدت را ایجاد میکند، مهم است که نشانه های چشمی رتینوپاتی دیابتی را در کودکان با دیابت مورد بررسی قرار گیرد.