مقدمه و هدف: (IL-۱β) یک سایتوکاین التهابی می باشد که سطوح بالای این بیومارکر منجر به بروز مقاومت نسبت به انسولین و دیابت نوع ۲ می گردد ) و پروتئین واکنش C) در بیماران دیابتی نوع ۲ انجام گرفت.

مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ۳۲ زن مبتلا به دیابت نوع۲ (سن: ۳۴/۶±۱۸/۴۳ سال ،BMI: ۰۰/۴±۸۳/۳۱kg/m۲) به طور تصادفی به چهار گروه تمرین یوگا، مصرف مکمل روی سولفات، ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین یوگا، ۸ هفته تمرین (۲جلسه ۷۰ دقیقه در هفته) انجام دادند. گروه مکمل(روزانه یک قرص ۰۵/ ۰P <).

یافته ها: یافته ها نشان داد پس از ۸ هفته، تفاوت معناداری بین میانگین قندخون ( p=۰/۰۰۱)، سطح IL-۱β، CRP pگروه های تجربی و کنترل بود؛ در حالی که این تفاوت در متغیرهای انسولین(۰/۲۳= p)، مقاومت به انسولین (۰/۲۹= p) تغییر معنی داری را نشان نداد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد مصرف مکمل روی، تمرینات یوگا و ترکیبی می تواند سطوح IL-۱β ، CRP و گلوکز را کاهش دهد و سطوح انسولین را افزایش و مقاومت به انسولین را تنها در گروه مکمل کاهش می دهد، لذا می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل برای بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ مورد توجه قرار گیرد.