مقدمه و هدف: سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو تحت تاثیر متغیرهای زیادی است که از مهمترین آنها می توان به ویژگی های شخصیتی و گرایش های مذهبی اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و گرایش های مذهبی با سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو به منظور ارائه راهکارهای مراقبت و پرستاری انجام شد.

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر قرچک در سال ۱۳۹۴ بودند. از میان آنان ۱۲۰ بیمار با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی (PCQ)، گرایش های مذهبی (RAQ) و سلامت روانی (GHQ) را تکمیل کردند. داده ها با با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری با مدل گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۹ تحلیل شدند.

یافته ها: یافته ها نشان داد روان نژندی و گرایش مذهبی بیرونی با سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو رابطه منفی و معنادار و برون گرایی، سازگاری، وظیفه شناسی و گرایش مذهبی درونی با سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو رابطه مثبت و معنادار داشتند. در یک مدل پیش بین متغیرهای وظیفه شناسی، برون گرایی و گرایش مذهبی درونی توانستند ۱/۲۸ درصد از تغییرات سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو را پیش بینی کنند (۰۱/۰P≤).

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه های مناسبی برای بهبود سلامت روانی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع دو طراحی کنند.

مقدمه و هدف: دیابت بارداری یکی از شایع ترین بیماری های دوران بارداری است که برای نخستین بار در دوران بارداری شروع و یا تشخیص داده می شود. با توجه به اهمیت تشخیص سریع و درمان به موقع این بیماری، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش های معنوی بر کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری به منظور ارزیابی پرستاری و مراقبت نوین انجام شد.

مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه زنان مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر پاکدشت در سال ۱۳۹۴ بودند. از میان آنان ۳۰ بیمار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه ۱۵ نفر) آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۸۰ دقیقه ای آموزش های معنوی دید. گروه ها پرسشنامه های اضطراب کتل و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با با روش کوواریانس چند متغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۹ تحلیل شدند.

یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه آموزش های معنوی و گروه کنترل در متغیرهای اضطراب و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش های معنوی به طور معناداری باعث کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری شد (۰۱/۰P≤).

بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت توجه به مداخلات معنوی در کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی است. لذا با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود درمانگران، مشاوران و روانشناسان بالینی از روش آموزش های معنوی برای کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی استفاده کنند.

مقدمه و هدف: دیابت نوع یک، یکی از بیماری متابولیکی مزمن است که بروز سایر اختلال ها از جمله افسردگی و کیفیت زندگی پایین به همراه آن گزارش شده است. گروه درمانی شناختی رفتاری یکی از روش های مرسوم برای کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک به منظور پرستاری و مراقبت از آنان انجام شد.

مواد روش­ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به به دیابت نوع یک مراجعه کننده به انجمن بیماران دیابتی شهر ارومیه در سال ۱۳۹۳ بودند. از میان آنان ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش گروه درمانی شناختی رفتاری آموزش دید. همه افراد پرسشنامه افسردگی بک و پرسسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با روش کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند.

یافته­ها: یافته ها نشان داد میان گروه های آزمایش و کنترل در هر دو متغیر افسردگی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری باعث کاهش معنادار افسردگی و افزایش معنادار کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک شده است (۰۱/۰P≤).

بحث و نتیجه­گیری: نتایج نشان داد گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک موثر بود. بنابراین برای پرستاری و مراقبت از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مشاوران، روانشناسان بالینی و درمانگران می توانند از روش گروه درمانی شناختی رفتاری برای کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی آنان استفاده کنند.

مقدمه و هدف: دیابت از شایع ترین بیماری­های ناشی از اختلالات متابولیک و یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی  و به عنوان یک عامل خطر برای بیماری­های قلبی عروقی است. هدف از این مطالعه تعیین اثر هشت هفته تمرین ترکیبی بر سطوح لپتین و β-اندروفین در زنان مبتلا به دیابت نوع دوم غیرفعال بود.

مواد وروش­ها: ۱۳ زن یائسه مبتلا به دیابت نوع دوم (سن:  ۵/۷۲ ± ۵۷/۹۲ سال، درصد چربی: ۳/۵۵ ± ۴۳/۱۷) به عنوان گروه تمرین و ۹ زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دوم به عنوان گروه شاهد (سن: ۲/۷۳ ± ۵۵/۱۴ سال، درصد چربی : ۳/۸۳ ± ۴۱/۳۱) در مطالعه شرکت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل ۲۰ دقیقه فعالیت هوازی (با ۶۰ تا ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب) و برنامه قدرتی متشکل از چندین حرکت برای اندام فوقانی و تحتانی (با شدت ۵۵ تا ۷۵ درصد از ۱RM، ۸ تا ۱۲ تکرار). برای بررسی تغییرات درون گروه و بین دو گروه از آزمون اندازه های تکراری، استفاده شد. آزمون فرضیه با سطح معنی داری (P <۰/۰۵) مورد آزمایش قرار گرفت.

یافته ­ها: افزایش معنی داری در سطوح لپتین، β-اندروفین ، Vo۲max و قدرت همچنین کاهش قابل ملاحظه­ای در BMI و درصدچربی مشاهده شد

بحث و نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنی­دار در BMI و درصدچربی، افزایش سطوح لپتین  و β-اندروفین ناشی از تمرین ترکیبی ممکن است منجر به کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در دیابت نوع دوم است.