مقدمه و هدف: دیابت به ویژه دیابت نوع ۲ یکی از شایعترین اختلالات متابولیسمی بوده که هزینه های زیادی را به سیستم درمانی تحمیل کرده است. چای از نوشیدنی های رایج بوده که دارای خواص مختلفی می باشد. مطالعات نشان دادند، نوشیدن چای به ویژه چای سبز و ترش می تواند بر روی فاکتورهای متابولیک بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر باشد. بنابراین، مطالعه حاضر درنظر دارد به مرور یافته ها در مورد تاثیر نوشیدن چای سبز و ترش بر روی فاکتورهای متابولیک بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بپردازد.

مواد و روش ها: مطالعات مورد نظر با استفاده از کلیدواژه های دیابت، چای ترش و چای سبز و معادل انگلیسی آنها از پایگاههای اطلاعاتی Pubmed, SID, Magiran, Iran medex  طی سال های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۶ استخراج شدند.

یافته ها: در بیشتر مطالعات بررسی شده، عصاره چای سبز و ترش سبب بهبود سطح گلوکز خون، تری گلیسرید و کلسترول خون شد. همچنین، مصرف چای ترش و سبز توانست سبب افزایش سطح آدیپونکتین سرم شود و از این طریق سبب بهبود فاکتورهای خونی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ شود.

بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافت های مطالعه حاضر، مصرف عصاره چای می تواند در پیشگیری و درمان دیابت نوع ۲ نقش ایفا نماید. در مورد دوز موثر چای سبز و ترش بر روی دیابت، مطالعات بیشتری مورد نیاز می باشد.

مقدمه و هدف: دیابت نوع ۲ یک مشکل بهداشتی و یک بیماری جدی می­باشد. این نوع دیابت و مشکلات ناشی از آن جایگاه قابل توجهی نه فقط برای بیمار و خانواده­ی وی بلکه در سیستم مراقبت­های بهداشتی نیز دارد که سبب مرگ­های زودرس می­شود. همچنین سبب یکسری از بیماری­ها از قبیل بیماری­های قلبی، سکته، بیماری کلیوی، کوری آسیب­های عصبی و قطع ساق و کف پا و سرانجام مرگ می­گردد. تغییر رفتار و تطابق آن با سبک زندگی سالم کمک به پیشگیری و یا کاهش مشکلات ناشی از دیابت نوع ۲ می­کند. از انجایی که اگاهی و نگرش و عملکرد بسیاری از این بیماران در ارتباط با سبک زندگی سالم ناکافی است لذا برآن شدیم تا مطالعه­ای با هدف تعیین سبک زندگی بیماران دیابتیک نوع ۲ شهر زابل انجام دهیم.

مواد روش­ها: در یک مطالعه­ی توصیفی- تحلیلی مقطعی تعداد ۳۲۰ نفر از بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه­کننده به مراکز بهداشتی درمانی و کلینیک دیابت شهر زابل با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. اطلاعات مورد نظر با پرسشنامه­ای که شامل دو بخش بود جمع­آوری گردید و داده­ها توسط نرم افزار SPSS با آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک­طرفه و آزمون توکی آنالیز شد.

یافته­ها: از بین ۳۲۰ شرکت کننده ۱/۲۸درصد آقا و ۹/۷۱ درصد خانم بودند. میانگین سن، شاخص توده بدنی به­ترتیب  ۱۹/۱۰± ۸۷/۵۳ سال و  kg/m۲۴۹/۴ ±۶۱/۲۶ بود. بین جنسیت، سابقه بیماری با سبک زندگی ارتباط آماری معناداری وجود نداشت (p > ۰/۰۵) اما بین گروه­های سنی، شغل، شاخص توده بدنی، میزان تحصیلات و میزان درآمد با سبک زندگی رابطه معناداری مشاهده شد(p <۰/۰۵). در طبقه­بندی میزان سبک زندگی در افراد مورد مطالعه ۵/۲ درصد دارای سبک زندگی خوب، ۱/۶۸ درصد دارای سبک زندگی متوسط و ۴/۲۹ درصد دارای سبک زندگی ضعیفی بودند.

بحث و نتیجه­گیری: برای پیشگیری از دیابت نوع ۲ و یا افرادی که در معرض ابتلا هستند مداخله در سبک زندگی به­علت آسانی و کم هزینه بودن مناسب می­باشد. لذا انجام تمرینات ورزشی و فعالیت فیزیکی همراه با تغییر در عادات غذایی به­عنوان بخشی از درمان و یا پیشگیری از ایجاد دیابت پیشنهاد می­گردد.

مقدمه و هدف: مطالعات زیادی در زمینه تاثیر مصرف روغن زیتون بر روی فاکتورهای متابولیک  مرتبط با دیابت صورت گرفته است، اما یافته ها در این زمینه متناقض می باشد. از این رو، مطالعه حاضر در نظر دارد به مرور یافته ها در زمینه تاثیر مصرف روغن زیتون بر روی علائم و فاکتورهای متابولیک دیابت با استفاده از مطالعات کارآزمایی بالینی بپردازد.

مواد و روش ها: مطالعات مربوطه از مقاله های منتشر شده بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷، در سایت های PubMed، Google scholar، SID، Irandoc، MEDLINE، EMBACE  و با استفاده از کلید واژه های روغن زیتون، دیابت و کارآزمایی بالینی و پروفایل لیپیدی استخراج گردید. در کل، ۱۱ مورد در این مطالعه مروری مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه مروری، مصرف روغن زیتون علاوه بر بهبود پاسخ گلایسمی و تنظیم کلی قند خون، همچنین سبب بهبود پروفایل لیپیدی در بیماران مبتلا به دیابت می شود. همچنین، مصرف روغن زیتون می تواند سبب کاهش وزن و نمایه توده بدنی، افزایش سطح هورمون پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-۱) و کاهش میزان چربی کبد در بیماران دیابتی شود. به علاوه، در مطالعات محدودی نشان داده شد، استعمال پوستی روغن زیتون سبب بهبود زخم پای دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت می شود.

نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مصرف روغن زیتون در بیماران دیابتی می تواند سبب بهبود قند خون، پروفایل لیپیدی و شاخص های آنتروپومتریک شود. مطالعات بیشتری برای تایید این نتایج مورد نیاز می باشد.