فصلنامه پرستاری دیابت
Journal of
Diabetes Nursing
دانشگاه ازاد شهرکرد دانشکده پرستاری ، shirinmadadkar@gmail.com
چکیده: (25 مشاهده)
مقدمه و هدف: وجود بیماری دیابت نوع دوم در سالمندان منجر به کاهش تاب آوری مراقبین این بیماران گردیده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه مداخله ای مبتنی بر مدل مراقبتی کوپ بر تاب آوری مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دوم انجام شد.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی 90 نفر از مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دوم در شهرستان شهرکرد سال 1404-1403 پس از کسب رضایت نامه اگاهانه وارد نمونه گیری و سپس به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (45 نفر) و کنترل (45 نفر) تقسیم شدند. مراقبین گروه مداخله در 6 جلسه ی آموزشی بر پایه مدل کوپ شرکت داده شدند. همچنین پیگیری هایی از طریق گروه هایی در واتساپ به مدت یک ماه توسط محقق انجام شد. تاب آوری نمونه ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون CD- RISC مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: میانگین نمرات تاب آوری مراقبین بین گروه مداخله و کنترل، قبل از مطالعه به ترتیب 31/4± 93/22 و 24/3/± 12/22 بود که از نظر آماری تفاوت آماری معنی داری نداشت اما میانگین امتیاز نمرات تاب آوری بین دو گروه مداخله و کنترل 3 ماه بعد از اجرای مداخله به ترتیب 36/4± 76/34 و 28/2± 19/22 بود که تفاوت آماری معناداری داشت(p≤0/001).
بحث و نتیجهگیری: توصیه میشود مداخلات آموزشی مبتنی بر مدل کوپ جهت ارتقاء تاب اوری در مراقبین سالمندان مبتلا به دیابت نوع دوم انجام گیرد.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی 90 نفر از مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دوم در شهرستان شهرکرد سال 1404-1403 پس از کسب رضایت نامه اگاهانه وارد نمونه گیری و سپس به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (45 نفر) و کنترل (45 نفر) تقسیم شدند. مراقبین گروه مداخله در 6 جلسه ی آموزشی بر پایه مدل کوپ شرکت داده شدند. همچنین پیگیری هایی از طریق گروه هایی در واتساپ به مدت یک ماه توسط محقق انجام شد. تاب آوری نمونه ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون CD- RISC مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: میانگین نمرات تاب آوری مراقبین بین گروه مداخله و کنترل، قبل از مطالعه به ترتیب 31/4± 93/22 و 24/3/± 12/22 بود که از نظر آماری تفاوت آماری معنی داری نداشت اما میانگین امتیاز نمرات تاب آوری بین دو گروه مداخله و کنترل 3 ماه بعد از اجرای مداخله به ترتیب 36/4± 76/34 و 28/2± 19/22 بود که تفاوت آماری معناداری داشت(p≤0/001).
بحث و نتیجهگیری: توصیه میشود مداخلات آموزشی مبتنی بر مدل کوپ جهت ارتقاء تاب اوری در مراقبین سالمندان مبتلا به دیابت نوع دوم انجام گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |