مقدمه و هدف: کبد چرب، شایع ترین بیماری مزمن کبدی در کشورهای صنعتی غربی است. با این حال شواهدی مبنی بر ارتباط مدیریت عوامل خطر کبد چرب و دیابت وجود دارد. در این خصوص مطالعه حاضر با هدف ­ارتباط کبد ­­چرب ­و ابتلا ­به­ دیابت­ در ­بیماران ­مراجعه­ کننده ­به بیمارستان های ­وابسته­ به ­دانشگاه ­علوم پزشکی ­شهید ­بهشتی تهران انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش توصیفی همبستگی حاضر بر روی 180 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای علوم پزشکی شهید بهشتی تهران مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار مورد استفاده فرمی شامل مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران از جمله سطح سرمی کلسترول ، LDL، HDL، تری گلیسرید و هموگلوبین و شاخص های کبدی بود. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تی تست و کای اسکوئر  و نرم افزار SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: بر اساس آزمون های انالیز واریانس یک طرفه بین شاخص های LDL، تری گلیسرید، کلسترول و ALT رابطه معنی داری مشاهده شد به گونه ای که با افزایش تری گلیسرید، میزان HbA₁c نیز افزایش داشته است(05/0>P). از طرفی با کاهش HDL نیز شاخص HbA₁c افزایش یافته بود. همچنین بین شاخص های تری گلیسرید و ALP رابطه معنی داری مشاهده شد به گونه ای که با افزایش تری گلیسرید و ALP ، میزان FBS نیز افزایش داشته است(05/0>P)

بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات قابل توجه چاقی و دیابت نوع دو در افزایش ریسک ابتلا به بیماری کبدچرب غیر الکلی، فعالیت های بدنی و ورزش منظم متناسب با سن، رژیم غذای کم چرب، کاهش وزن و همچنین انواع روش های درمانی کنترل دیابت و هیپرتانسیون جهت کاهش احتمال ابتلا به بیماری کبدچرب غیرالکلی توصیه می شود.