مقدمه و هدف: کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع دو تحت تأثیر متغیرهای زیادی است که از مهم�ترین آن�ها �����می توان به حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوهای ارتباطی خانواده اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوهای ارتباطی خانواده با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر ورامین در سال 1394 بودند. در مجموع 190 بیمار با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده (PSS)، سخت رویی روانشناختی (PH)، الگوهای ارتباطی خانواده (FCP) و کیفیت زندگی (QL) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: یافته ها نشان داد که حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوی ارتباطی گفت و شنود با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه مثبت و معنادار و الگوی ارتباطی همنوایی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه منفی و معنادار داشت. در یک مدل پیش بین حمایت اجتماعی ادراک شده، الگوی ارتباطی گفت و شنود، سخت رویی روانشناختی و الگوی ارتباطی همنوایی توانستند 7/54 درصد از تغییرات کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را پیش بینی کنند (01/0P&le).

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود درمانگران، مشاوران و روانشناسان بالینی به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه های مناسبی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو طراحی کنند.