دانشگاه علوم پزشکی کاشان، دانشکده پرستاری و مامایی، کاشان، ایران. ، kafaeima@gmail.com
چکیده: (406 مشاهده)
مقدمه و هدف: برای دست یابی به کنترل قند خون در دیابت از هموگلوبین گلیکوزیله استفاده می شود و تبعیت از درمان میزان انجام رفتار درمانی فرد است. این مطالعه با هدف تعیین عومل موثر بر ابعاد تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی آران و بیدگل در سال1400-1399 انجام شد. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده و مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشت شهر آران و بیدگل در سال 1400 -1399 بود. از پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو و جدیدترین میزان HbA1c موجود درپرونده بیمار طی سه ماه اخیر استفاده شد. پرسشنامه توسط شرکت کننده و در افراد کم سواد با مصاحبه تکمیل گردید. از آزمون رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون اسـتفاده شـد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 75/10±04/60 و میانگین مدت درمان 81/6±46/9 سال بود. تعداد زنان 258 (67 درصد) ، افراد متاهل 302(4/78 درصد) ، شاغل 234 (8/60 درصد)، مبتلا به دیابت نوع2 381(99درصد) نفر از جمعیت مورد مطالعه بود. طبق آزمون رگرسیون چندگانه بازای هر واحد افزایش مشارکت در درمان 088/0، تلفیق 038/0 و چسبیدن به درمان 156/0، از مقدار هموگلوبین گلیکوزیله کاسته می شود. همچنین بازای هر واحدافزایش تعهد به درمان 056/0 و هر واحد تدبیر در اجرا 089/0 بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله افزوده می شود. مقدار R2 برابر 0.683 و مقدار P<0.001 بود. نتیجه گیری: میزان هموگلوبین گلیکوزیله با میزان تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنادار دارد. با توجه به بهبود سطح هموگلوبین گلیکوزیله در اثر تبعیت بهتر از درمان مداخلات ارتقایی برای افزایش تبعیت از درمان در این بیماران پیشنهاد می شود.
Afshar M, Kafaei-Atrian M, Sadat Z, Ahangarian Z. Investigation of Effective Factors on Treatment Adherence Dimensions and Glycosylated Hemoglobin in Diabetic Patients in Aran and Bidgol in 2019. J Diabetes Nurs 2022; 10 (3) :1889-1899 URL: http://jdn.zbmu.ac.ir/article-1-549-fa.html
افشار محمد، کفایی عطریان محبوبه، سادات زهره، اهنگریان زهرا. بررسی ابعاد تبعیت از درمان و همبستگی ان با سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده شهر آران و بیدگل در سال1400 -1399. فصلنامه پرستاری دیابت 1401; 10 (3) :1899-1889