مقدمه و هدف: اختلال تنظیم متابولیکی ناشی از دیابت شیرین سبب بروز عوارض متعدد قلبی-ریوی می شود که مشکلات فراوانی را برای فرد مبتلا به دیابت به همراه می آورد. ریه یکی از ارگان­هایی است که تحت تأثیر عوارض دیابت قرار می­گیرد. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات هوازی بر برخی فاکتورهای قلبی- تنفسی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو صورت گرفت.

  مواد و روش­ها: در این تحقیق نیمه­تجربی ۲۰ مرد دیابتی نوع دو با میانگین سنی ۸/۳ ± ۰۵/۴۵ سال و قند خون ناشتای ۸/۲۹ ± ۵۵/۱۴۰ میلی­گرم بر دسی­لیتر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دوگروه تمرینات هوازی (۱۰ نفر) و کنترل(۱۰ نفر) تقسیم شدند. تمرینات ورزشی سه بار در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. شاخص­های VO_۲max و حجم­های ریوی ( FVC و FEV_۱ )قبل و بعد از مداخله اندازه­گیری شد. برای تجزیه و تحلیل تغییرات شاخص­های اندازه­گیری شده از آزمون T-Test سطح معنی­داری ۰۵/۰ ≥ P استفاده شد.

  یافته­ها: پس از هشت هفته افزایش معنی­داری در Vo_۲max (p=۰/۰۰۱)، FVC(p=۰/۰۱۴)،  FEV۱(p=۰/۰۳۷)، در گروه تمرینات هوازی مشاهده شد، اما تفاوت معنی ­ داری در پارامترهای اندازه گیری شده در گروه کنترل مشاهده نگردید (۰۵/۰< p ) .

  بحث و نتیجه­گیری: یافته­های این مطالعه مؤید تأثیر مثبت تمرینات هوازی در بهبود حجم­های ریوی و VO۲max بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می باشد. احتمالاً تمرینات هوازی می تواند از عوارض ریوی در بیماران دیابتی پیشگیری کند یا در افرادی که دچار این عوارض شده اند می توان از تمرینات هوازی جهت بهبود این عارضه استفاده کرد.