محمد افشار، محبوبه کفایی عطریان، زهره سادات، زهرا اهنگریان، دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه و هدف: برای دست یابی به کنترل قند خون در دیابت از هموگلوبین گلیکوزیله استفاده می شود و تبعیت از درمان میزان انجام رفتار درمانی فرد است. این مطالعه با هدف تعیین عومل موثر بر ابعاد تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی آران و بیدگل در سال۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده و مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشت شهر آران و بیدگل در سال ۱۴۰۰ -۱۳۹۹ بود. از پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو و جدیدترین میزان HbA۱c موجود درپرونده بیمار طی سه ماه اخیر استفاده شد. پرسشنامه توسط شرکت کننده و در افراد کم سواد با مصاحبه تکمیل گردید. از آزمون رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون اسـتفاده شـد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۷۵/۱۰±۰۴/۶۰ و میانگین مدت درمان ۸۱/۶±۴۶/۹ سال بود. تعداد زنان ۲۵۸ (۶۷ درصد) ، افراد متاهل ۳۰۲(۴/۷۸ درصد) ، شاغل ۲۳۴ (۸/۶۰ درصد)، مبتلا به دیابت نوع۲ ۳۸۱(۹۹درصد) نفر از جمعیت مورد مطالعه بود. طبق آزمون رگرسیون چندگانه بازای هر واحد افزایش مشارکت در درمان ۰۸۸/۰، تلفیق ۰۳۸/۰ و چسبیدن به درمان ۱۵۶/۰، از مقدار هموگلوبین گلیکوزیله کاسته می شود. همچنین بازای هر واحدافزایش تعهد به درمان ۰۵۶/۰ و هر واحد تدبیر در اجرا ۰۸۹/۰ بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله افزوده می شود. مقدار R۲ برابر ۰,۶۸۳ و مقدار P<۰,۰۰۱ بود. نتیجه گیری: میزان هموگلوبین گلیکوزیله با میزان تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنادار دارد. با توجه به بهبود سطح هموگلوبین گلیکوزیله در اثر تبعیت بهتر از درمان مداخلات ارتقایی برای افزایش تبعیت از درمان در این بیماران پیشنهاد می شود.
