مقدمه و هدف: با توجه به اینکه بیماری دیابت در حال حاضر از شیوع بالایی برخوردار است و می­تواند تاثیرات عمیق روانی به جای گذاشته و سبب افسردگی در بیماران شود. بنابراین لزوم توجه به عوامل تاثیرگذار برای مقابله با شرایط روانی بیماران دیابتی احساس می شود که نقش مذهب در این بین حائز اهمیت بوده و با تقویت انگیزه های مذهبی می­توان به کاهش شدت افسردگی بیماران دیابتی کمک کرد.

مواد و روش ها: این مطالعه نوعی مطالعه­ی توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی می باشد. از جامعه ۳۵۰ نفری بیماران دیابتی ۷۰ نفر به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه­ی استاندارد باورهای مذهبی و افسردگی بک بوده است. جهت آنالیز داده­ها از آزمون­های آماری x^۲ و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است.

یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که بین باورهای مذهبی و افسردگی رابطه­ی معنی داری وجود دارد ولی بین سن، جنس، شغل، میزان تحصیلات و سابقه­ی ابتلای سایر افراد خانواده با افسردگی رابطه­ی معنی داری مشاهده نشد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اعتقادات مذهبی قوی­تر باعث کاهش شدت افسردگی می­­شود. جهت کاهش افسردگی بیماران دیابتی لازم است انگیزه های مذهبی آنان را با برنامه­های مناسب تقویت نمود.

  مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری متابولیک و یک مشکل بزرگ بهداشتی با شیوع رو به افزایش در جهان است که عوارضی نظیر نفروپاتی، نوروپاتی، رتینوپاتی و کوری را باعث می­شود. افسردگی نیز از جمله اختلالات روانپزشکی است که با علائمی مانند کاهش علاقه و انرژی، احساس گناه، احساس شکست، گوشه­گیری، اشکال در تمرکز، نفرت از خود، بی­اشتهایی، افکار مرگ و خودکشی، بی­خوابی یا پرخوابی و اختلال در عملکرد مشخص می­شود. بیماران دیابتی ممکن است به علت عوارض این بیماری دچار اختلالات خلقی و از جمله افسردگی شوند. هدف از این مطالعه، مروری بر افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت بود.

  مواد و روش ها: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در متون موجود در پایگاههای اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل Magiran, SID, Iran medex Pubmed, Google scholars , با کلید واژه های depression, diabetes و Patiant  مربوط به سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷ انجام گردید. در این مطالعه شیوع افسردگی در بیماران دیابتی و رابطه متغیرهای مختلفی مانند جنس، سن ابتلا ، وضعیت تأمل و غیره با افسردگی در بیماران دیابتی مورد بحث قرار گرفت.

  یافته ها: دیابت شیوع بالایی در ایران دارد، ابتلای به افسردگی علاوه بر تشدید عوارض دیابت باعث بروز علائم خود تخریبی مانند پرخوری، پرنوشی، مصرف نکردن دارو ها و یا اقدام به خودکشی می­شود که خود روند درمان دیابت را مختل می­کند.

  بحث و نتیجه گیری: تاکنون مطالعات زیادی درباره­ی شیوع افسردگی در بیماران دیابتی انجام شده است که مشخص کرده است شیوع افسردگی در بیماران دیابتی بسیار بیشتر از افراد عادی است و نیز شیوع افسردگی در برخی افراد مانند زن­ها، افراد مجرد، بیوه یا مطلقه، آنهایی که سابقه­ی ژنتیکی ابتلا به افسردگی دارند بیشتر از سایرین است. پیشنهاد می­شود بررسی و مشاوره روانپزشکی در این بیماران و بخصوص آن بیمارانی که بیشتر مستعد افسردگی هستند، انجام شود.

مقدمه : ﺑﯿﻤﺎری دیابت، شایعترین ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﮏ و ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.خوش بینی باعث بهبود عملکرد فیزیکی و روانی ، کاهش استرس ، انگیزه بالا برای پیشرفت ، فعال شدن دستگاه ایمنی و کاهش عفونت ها می شود. معنای زندگی نیز موجب سلامت روان ، امید و کاهش اختلال های روانی می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی رابطه خوش بینی و معنای زندگی در بیماران دیابتی انجام شد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصبفی- همبستگی می باشد .جامعه پژوهش از میان بیماران دیابتی مراجعه کننده به بخش داخلی بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) به روش مبتنی بر هدف انتخاب که پس از ابراز تمایل و تکمیل فرم رضایت نامه، سه پرسشنامه شامل مشخصات جمعیت شناختی ، پرسشنامه معنای زندگی و پرسشنامه جهت گیری زندگی به شرکت کنندگان تحویل داده شد و پس از ارائه توضیحات و تکمیل پرسشنامه ها توسط بیماران داده های حاصل از آنها وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و آمار تحلیلی (تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون )انجام شد.

یافته ها: میانگین نمره ی خوش بینی ۱۹,۴۶ و میانگین آن در معنای زندگی ۲۹.۷۸ به دست آمد که نشان دهنده این است که خوش بینی و معنای زندگی در بین بیماران دیابتی در سطح مطلوب بوده است. بر اساس آزمون آماری همبستگی پیرسون بین خوش بینی و معنای زندگی در بیماران دیابتی رابطه معناداری وجود دارد (۰.۰۰۱)، بطوری که می توان گفت هرچه میزان خوش بینی بیشتر باشد معنای زندگی نیز بیشتر می شود . بین هیچکدام از اطلاعات دموگرافیک با خوش بینی و معنای زندگی ارتباطی وجود نداشت.

نتیجه گیری : با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد افزایش خوش بینی بر میزان معنای زندگی بیماران دیابتی موثر می باشد. معنای زندگی از سوی دیگر به سازگاری با بیماری و مشکلات زندگی از طریق خوش بینی تاثیرگذار است و به تغییر کیفیت و رضایت از زندگی افراد منجر می شود. لذا بهتر است که مراقبین سلامت ، پرستاران و پزشکان به این موارد توجه خاص داشته باشند.