۱۲ نتیجه برای نادری فر
مهین نادری فر، لیلی فروتن، علی کوه خیل،
دوره ۱، شماره ۱ - ( پاييز ۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: بیماری دیابت از بیماریهای مزمن نسبتاٌ شایع در جهان است که شیوع آن همواره رو به افزایش دارد. درمان آن بر پایه آموزش، رژیم غذایی، ورزش و دارو استوار می باشد.
هدف: در این بازنگری نقش گیاهان دارویی در درمان دیابت، فواید و مضرات آنها در طول دوره درمان ونیز نکاتی که در مصرف این دسته از داروها بایستی مد نظر قرار داد، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
شرح موضوع: هم اکنون داروهای متعددی جهت کاهش میزان قند خون بالا ارائه شده است ولی به دلیل عدم بهبودی کامل این بیماری با مصرف داروهای موجود، تمایل به استفاده از درمان های جایگزین و سنتی افزایش یافته است. لذا بکارگیری روشهای طب مکمل بر مبنای درمانهای گیاهی بایستی همواره مورد توجه قرار گیرد.
بحث و نتیجه گیری: تا کنون مطالعات حیوانی و انسانی مختلفی بر روی گیاهان انجام شده و اثرات کاهنده گلوکز خون را نشان داده است. اگرچه برخی از درمان های سنتی در بررسی های علمی نیز آزمون و مورد تأیید واقع شده اند ولی نیاز به مطالعات بیشتر برای اثبات اثربخشی و ایمنی این داروها در انسان وجود دارد. بنابراین، انجام پژوهش های بیشتر برای تعیین مکانیسم عمل، تداخل اثرها، اثربخشی و ایمنی گیاهان دارویی و مواد مؤثره گیاهی مفید در درمان این بیماری ها، ضروری به نظر می رسد و در این صورت استفاده از روش های طبی سنتی و بومی کشور در کنار روش های جدید، یا به تنهایی می تواند مد نظر قرار گیرد .
محمد ترابی، احمد ایزدی، مهین نادری فر، فرشید شمسایی،
دوره ۲، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و
هدف: دیابت
شیرین یکی از شایعترین بیماریهای مزمن پزشکی است که بر ابعاد فیزیکی و روانی
کیفیت زندگی افراد تأثیر میگذارد. اختلال خواب، یکی از مشکلات رایج این بیماران
است که اثر متقابلی روی کیفیت زندگی و بروز دیابت میگذارد. این مطالعه با هدف
بررسی کیفیت زندگی و کیفیت خواب بیماران بزرگسال دیابتی تیپ دو و رابطه آنها با متغیر بیوشیمیایی (HbA۱c)
و BMI انجام شد.
مواد و
روشها: این مطالعه توصیفی- همبستگی،
روی ۱۱۰ بیمار واجد شرایط در انجمن دیابت شهر همدان بر اساس نمونهگیری غیرتصادفی
و مبتنی بر هدف در سال ۹۲-۱۳۹۱ انجام شد. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کیفیت خواب
پیتزبرگ(PSQI) ،
پرسشنامه
کیفیت زندگی (SF-۳۶)
و بررسی میزان متغیر بیوشیمیایی HbA۱c و BMI
بود. پرسشنامههای تکمیل شده توسط
نمونهها، دارای استاندارد جهانی هستند و در ایران نیز روایی
و پایایی
آن تأیید گردید.
تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آماری کای اسکوئر، ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی با استفاده از برنامه
ویرایش ۱۷ انجام شد.
یافتهها:
نتایج نشان داد که
بیش از ۸۰% بیماران دیابتی از کیفیت زندگی و کیفیت خواب کمی برخوردار هستند. نمره
کیفیت خواب نمونهها با بعد فیزیکی کیفیت زندگی ارتباط معنیداری داشت (P<۰,۰۵).
همچنین مشخص شد، افرادی که خواب بدی دارند (global
PSQI>۵) میزان BMI و HbA۱c
بالاتری نسبت به سایرین دارند.
بحث و نتیجهگیری: پایین بودن کیفیت زندگی و خواب بیماران دیابتی لزوم توجه مسئولین به برنامههای بازآموزی پرستاران و
آموزش بیماران را در این زمینه افزایش
داده و آن را از اولویتهای مراقبت پرستاری قرار میدهد.
احمد ایزدی، فریباه سپهوند، مهین نادری فر، فاطمه محمدی پور،
دوره ۲، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن در تمام دوران زندگی است که دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی بوده و با افزایش مشکلات ناشی از این بیماری، کیفیت زندگی نیز کاهش می یابد. لذا این مطالعه به منظور تعیین بررسی تأثیر آموزش بر ارتقاء کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان تأمین اجتماعی شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۲ انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی از نوع دو گروهی قبل- بعد بر روی ۸۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه داخلی بیمارستان تامین اجتماعی شهر خرم آباد(۴۸ مرد و ۳۲ زن) انجام شد که به دو گروه ۴۰ نفری(آزمون- شاهد) تقسیم شدند. میانگین سنی آنها بین۷۰-۳۰ سال بود. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه بود که جهت جمع آوری اطلاعات دموگرافیک واحدهای تحت مطالعه استفاده شد. کیفیت زندگی نیز با استفاده از پرسشنامه SF-۲۰ به روش مصاحبه تعیین گردید. جلسات آموزشی به روش مستقیم و غیر مستقیم برای گروه مداخله برگزار شد و سه ماه بعد هر دو گروه مجدداً با استفاده از پرسشنامه سنجیده شدند. اطلاعات در دو گروه قبل و بعد از آموزش مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش شماره ۱۷ و آزمونهای ANOVA ، تی مستقل و زوجی در سطح معنی داری P≤۰,۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها : در این پژوهش ۴۰% نمونه ها زن و ۶۰% آنها مرد بودند. میانگین سالهای ابتلا به دیابت ۷۰/۷±۵۰/۹ سال بود. نمره کیفیت زندگی در ۹۲/۳۱% بیماران ضعیف، در ۷۸/۲۹% متوسط و در ۳۰/۳۸% خوب بود. نتایج نشان داد که بین میانگین کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله آموزشی تفاوت آماری معنی داری وجود داشت( P≤۰,۰۵ ).
بحث و نتیجهگیری: آموزش منسجم به بیمار، کیفیت زندگی بیماران دیابتی را ارتقاء می دهد و به طور قابل ملاحظه میزان عوارض بیماری را کاهش می دهد. ارائه آموزش خوب و کافی به این بیماران میتواند رضایت آنها را به دنبال داشته و کیفیت زندگی آنها را افزایش دهد.
احمد ایزدی طامه ، مهین نادری فر، علیرضا نادری فر، رضا نیکبخت،
دوره ۲، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری متابولیک و یک مشکل بزرگ بهداشتی با شیوع رو به افزایش در جهان است که عوارضی نظیر نفروپاتی، نوروپاتی، رتینوپاتی و کوری را باعث میشود. افسردگی نیز از جمله اختلالات روانپزشکی است که با علائمی مانند کاهش علاقه و انرژی، احساس گناه، احساس شکست، گوشهگیری، اشکال در تمرکز، نفرت از خود، بیاشتهایی، افکار مرگ و خودکشی، بیخوابی یا پرخوابی و اختلال در عملکرد مشخص میشود. بیماران دیابتی ممکن است به علت عوارض این بیماری دچار اختلالات خلقی و از جمله افسردگی شوند. هدف از این مطالعه، مروری بر افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت بود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در متون موجود در پایگاههای اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل Magiran, SID, Iran medex Pubmed, Google scholars , با کلید واژه های depression, diabetes و Patiant مربوط به سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷ انجام گردید. در این مطالعه شیوع افسردگی در بیماران دیابتی و رابطه متغیرهای مختلفی مانند جنس، سن ابتلا ، وضعیت تأمل و غیره با افسردگی در بیماران دیابتی مورد بحث قرار گرفت.
یافته ها: دیابت شیوع بالایی در ایران دارد، ابتلای به افسردگی علاوه بر تشدید عوارض دیابت باعث بروز علائم خود تخریبی مانند پرخوری، پرنوشی، مصرف نکردن دارو ها و یا اقدام به خودکشی میشود که خود روند درمان دیابت را مختل میکند.
بحث و نتیجه گیری: تاکنون مطالعات زیادی دربارهی شیوع افسردگی در بیماران دیابتی انجام شده است که مشخص کرده است شیوع افسردگی در بیماران دیابتی بسیار بیشتر از افراد عادی است و نیز شیوع افسردگی در برخی افراد مانند زنها، افراد مجرد، بیوه یا مطلقه، آنهایی که سابقهی ژنتیکی ابتلا به افسردگی دارند بیشتر از سایرین است. پیشنهاد میشود بررسی و مشاوره روانپزشکی در این بیماران و بخصوص آن بیمارانی که بیشتر مستعد افسردگی هستند، انجام شود.
فاطمه محمدی پور، احمد ایزدی طامه، فریباه سپهوند، مهین نادری فر،
دوره ۲، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: با وجود پیشرفت درمانهای دارویی و مداخلات غیر طبی برای کنترل بیماری دیابت نوع دو، این بیماری همچنان با مرگ‌ومیر و عوارض قابل‌توجهی همراه است. برای توقف یا معکوس کردن این روند، مداخلات مبتنی بر مدل‌ها و الگوهای گوناگون جهت تغییر شیوه زندگی این بیماران نیاز است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر شیوه زندگی بیماران دیابتی نوع دو صورت گرفت.
مواد و روشها: در این کار آزمایی بالینی؛ بیماران به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت پندر (۲۰ نفر) و گروه کنترل که به روش روتین آموزش می‌دیدند (۲۰ نفر)، قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامههای پژوهشگر ساخته و نمایه شیوه زندگی ارتقاء سلامت بود که قبل و سه ماه بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و مجذور کای مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها : میانگین کلی نمره شیوه زندگی (۰۱۶/۰= p ) در ابعاد تغذیه و کنترل استرس در گروه مداخله به‌طور معناداری افزایش یافته بود.
بحث و نتیجهگیری: ارزشیابی پیامدها تغییرات مثبت شیوه زندگی را نشان داد که مؤید تأثیر این مدل آموزشی بر بهبود رفتارهای بهداشتی بیماران با دیابت نوع دو است.
فاطمه ابراهیم پور، نرگس صادقی، فرشته قلجایی، مهین نادری فر،
دوره ۳، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه و هدف: انسولین درمانی روشی تهاجمی و اضطراب�آور است که نیازمند تکرار روزانه بوده و پیروی از آن مشکل و گاه به یک چالش و منبع استرس برای کودکان و خانواده�های آنها تبدیل می�شود. این مطالعه با هدف تعیین سطح اضطراب ناشی از تزریق انسولین در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک انجام گرفت.
مواد و روش&zwnjها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی در مرکز غدد و متابولیسم اصفهان، با استفاده از ابزار OSBD-R، به مدت سه روز سطح اضطراب ناشی از تزریقات انسولین ۳۰ کودک ۳ تا ۱۲ سال مبتلا به دیابت نوع یک مورد مشاهده و تحلیل قرار گرفت.
یافته&zwnjها: یافته ها نشان می دهد ۵۰% کودکان مبتلا به دیابت نسبت به تزریقات انسولین در سطح اضطراب خفیف، ۳۰% متوسط و ۲۰% شدید قرار داشتند. مقاومت کلامی و گریه شایع ترین دیسترس رفتاری کودکان مبتلا به دیابت در زمان تزریقات انسولین بوده است. ارتباط آماری معنی داری بین سن، طول مدت ابتلا به دیابت و تعداد دفعات تزریقات روزانه با میزان اضطراب ناشی از تزریقات انسولین بدست آمده است.
بحث و نتیجه&zwnjگیری: اضطراب از تزریق انسولین یکی از چالش�های پیش روی کودکان کم سن مبتلا به دیابت و والدین آنها به ویژه در اوایل تشخیص بیماریبوده که ممکن است سلامت جسمی و روانی کودکان را تحت الشعاع قرار دهد. بنابراین لزوم انجام مطالعات و مداخلات مناسب به منظور کاهش اضطراب کودکان و کمک به تطابق موثر آنان با انسولین درمانی توصیه می شود.
سید سجاد صفری، مژگان رهنما، عبدالغنی عبدالهی محمد، مهین نادری فر،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: تبعیت بیماران دیابتی نوع دو از رفتارهای خودمراقبتی نقش با اهمیتی در پیشگیری از این عوارض بیماری دارد و مصاحبه انگیزشی بعنوان یک مداخله جهت تغییر رفتارهای بهداشتی مطرح است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مصاحبه ی انگیزشی انفرادی مبتنی بر خود مراقبتی بر تبعیت بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ بستری در بیمارستان نبی اکرم زاهدان در سال ۱۳۹۷ انجام شد.
روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی ۴۰ بیمار مبتلا به دیابت انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله ۲۰ نفر و کنترل ۲۰ نفر تقسیم بندی شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه تبعیت از درمان بیماران مبتلا به بیماری های مزمن بود. گروه مداخله ۴ جلسه آموزش مصاحبه ی انگیزشی مبتنی بر خود مراقبتی را بصورت انفرادی و گروه کنترل طی ۴ جلسه همان محتوای آموزشی را به شیوه معمول چهره به چهره بدون کاربرد اصول مصاحبه انگیزشی دریافت کردند. ۸ هفته بعد از پایان مداخله، تبعیت در هر دو گروه سنجیده شد. داده ها به کمک آزمون آماری شاپیروویلک، تی مستقل و تحلیل کوواریانس و توسط نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بعد از مداخله، میانگین نمره ی تبعیت بیماران مبتلا به دیابت در گروه مداخله ۱۵۰/۵۷ به طور معناداری بیش از میانگین نمره بیماران گروه کنترل ۱۴۱/۲۷بود. (P<,۰۰۱)
نتیجه گیری: آموزش مصاحبه ی انگیزشی مبتنی بر خود مراقبتی احتمالا تاثیر مثبتی بر تبعیت بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ دارد. لذا استفاده از اصول مصاحبه ی انگیزشی در آموزش به این بیماران توسط پرستاران توصیه می شود.
مجیدرضا اکبری زاده، مهین نادری فر، حمیده گلی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت بارداری یک بیماری شایع دوران بارداری بشمار می آید که اثرات متعددی بر سلامت نوزاد تازه متولد شده می گذارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی عوارض دیابت بارداری بر روی سلامت نوزاد تازه متولد شده می باشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر مروری یکپارچه از شواهد و اطلاعات موجود است که بر اساس مقالات چاپ شده و در دسترس مجلات الکترونیک داخلی و خارجی می باشد که از بانک های اطلاعاتی SID, MAGIRAN,IRANMEDEX, PUBMED, GOOGLE SCHOLAR,CINHAL, انتخاب شدند. جستجو بر اساس کلید واژه های دیابت بارداری، عوارض، نوزادی و ترکیبات مشابه آنها انجام شد. که تعداد ۲۷۴ مقاله به دست آمد، از این بین ۲۳۲ مقاله حذف شد و در نهایت ۴۲ مقاله فارسی و لاتین مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: مهمترین عوارض ایجاد شده برای نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به دیابت بارداری شامل: ماکروزومی، دیسترس تنفسی، ناهنجاریهای مادرزادی، و اختلال در نمره آپگار آنها بودند.
نتیجه گیری: تمامی زنان مبتلا به دیابت بارداری باید در هنگام بارداری ارزیابی های دوره ای در خصوص کنترل قند خون و بررسی سلامت جنین را انجام داده و مراقبت های خاص را در خصوص پیگیری و ارزیابی سلامت نوزاد پس از زایمان انجام دهند.
علیرضا حسن زاده، فرشته قلجایی، عبدالغنی عبدالهی محمد، مهین نادری فر،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه و هدف: شایع ترین بیماری غدد درون ریز دوران کودکی و نوجوانی دیابت نوع یک یا وابسته به انسولین می باشد. مادران به خاطر تزلزل در نقش مادری و آینده ی کودک به طرز خاصی دلواپس و نگران می باشند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر برنامه آموزشی بر اضطراب مادران کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱انجام شد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی که بر روی ۴۰ مادر دارای کودک دیابتی نوع ۱ به صورت پیش آزمون – پس آزمون انجام شد. پژوهشگر با حضور در محیط پژوهش و جلب مشارکت مادران و داشتن معیارهای ورود به مطالعه به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف واحدهای پژوهش را انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار می داد. تعداد جلسات بر اساس نیاز و شرایط مادر بیمار حداقل سه جلسه و با فاصله زمانی یک روز در میان به مدت ۳۰دقیقه در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات را پرسشنامه دو بخشی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیل برگر۴۰ سوالی تشکیل داد. روایی و پایایی پرسشنامه در مطالعات مختلف تایید شده است.داده های به دست آمده به کمک نرم افزار spss نسخه۲۱ به کمک آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری در این مطالعه ۰۵/۰ مد نظر است.
یافته ها: تحلیل دادهها نشان داد که دو گروه از نظر سن کودک، جنس، سن مادر, تحصیلات مادر, تعداد فرزند و مدت ابتلا به بیماری دیابت تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. میانگین نمره ابعاد و نمره کل اضطراب نمونههای مطالعه درگروه مورد بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله بهبود یافته بود . اما این تفاوت معنادار نبود.
نتیجه گیری: مادران کودکان مبتلا به دیابت در گروه مداخله پس ازآموزش نمره کمتری از اضطراب و ابعاد آن نسبت به قبل آموزش داشتند. به عبارت دیگر مداخله انجام گرفته باعث بهبود نمره اضطراب مادران شده است. با توجه به نتایج می توان پیشنهاد کرد که در شروع بستری کودکان در بخش، نیاز های آموزشی آنها و مادرانشان بررسی شود و محتوای آموزشی بر اساس آن تهیه و تنظیم شود، تا باعث کاهش اضطراب مادران شود.
مهین نادری فر، عبدالغنی عبدالهی محمد،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
مهین نادری فر، مجید رضا اکبری زاده،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده
الهام کیخا، مژگان رهنما، حسین شهدادی، عبدالغنی عبدالهی محمد، مهین نادری فر،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه و هدف: مادران معمولاً مراقب اصلی کودکان مبتلا به دیابت هستند، که این امر زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. از آنجا که معنویت بعنوان یکی از ابعاد خود مراقبتی معرفی شده، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر خود مراقبتی مبتنی بر معنویت مادران بر کنترل متابولیکی کودکان دیابتی نوع یک انجام گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی۷۰ مادر کودک مبتلا به دیابت نوع یک انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله ۳۵ نفر و کنترل۳۵ نفر تقسیم بندی شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و سنجش میزان شاخص های کنترل متابولیکی(هموگلوبین گلیکوزیله، تری گلیسرید، کلسترول) بود.
یافته ها: آزمون آماری تی مستقل تفاوت معنی دار آماری بین میانگین نمرات هموگلوبین گلیکوزیله گروه مداخله و گروه کنترل قبل و بعد از آزمون را نشان داد. اما با کنترل نمرات نمرات پیش آزمون با استفاده از آزمون آنکووا، تفاوت معنی دار آماری در میانگین نمرات هموگلوبین گلیکوزیله بین گروه مداخله (۷/۶۵ و ۷/۰۴) ۷/۳۴ و گروه کنترل (۷/۲۴ و ۶/۶۳) ۶/۹۳ مشاهده نشد. ضمناً میانگین نمرات تری گلیسرید گروه مداخله از ۱۴/۵۸±۸۵/۴۶ به ۴۶/۱۶±۴۶/۸۵ و گروه کنترل از۲۹/۶۳±۸۳/۵۱ به ۲۴/۸۱±۸۳/۸۶ و میانگین کلسترول گروه مداخله از۱۰/۶۷± ۱۷۸/۶۶ به (۱۱/۶۴±۱۷۸/۴۹) و گروه کنترل از(۱۱/۳۹±۱۷۴/۱۷) به (۱۲/۵۱±۱۷۵/۶۰) تغییر کرد اما آزمون تی مستقل تفاوت معنی دار آماری بین میانگین نمرات دو گروه را نشان نداد.
نتیجه گیری: علیرغم اینکه انتظار می رفت مداخله آموزشی خود مراقبتی مبتنی بر معنویت مادران از طریق ارتقاء سلامت معنوی مادران زمینه ساز ارتقاء توانمندی ایشان در ایفاء نقش نظارتیشان بر کنترل متابولیکی فرزندانشان گردد، بر بهبود شاخص های کنترل متابولیکی این کودکان اثر بخش نبود. از دید پژوهشگر احتمالا نیازهای حمایتی این مادران بیشتر از میزان ارائه شده بوده است و ارائه حمایت معنوی به تنهایی کافی بنظر نمی رسد. بنابراین پیش بینی می شود فراهم آوردن شرایطی که بتواند نیازهای حمایتی همه جانبه ای را از این مادران فراهم آورد ضروری بنظر می رسد.
