مقدمه و هدف: با توجه به شیوع بالای بیماری دیابت این بیماری می تواند تأثیرات عمیق روانی بر جای بگذارد بنابراین لزوم توجه به عوامل تأثیرگذار و شناخت عوامل محافظت کننده و مؤثر بر سلامتی می تواند در بالا بردن سلامت روان بیماران دیابتی مؤثر باشد . بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین حمایت اجتماعی و تاب آوری در بیماران دیابتی انجام شد .

  مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی ( مقطعی) می باشد . 95 نفر از مراجعین به روش سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ( CD-RISC ) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی ( MSPSS ) مورد سنجش قرار گرفتند. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ داده ﻫﺎ علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، از روش ﻫﺎی آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻲ ( ﺿﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲﭘﻴﺮﺳﻮن، آزﻣﻮن ﺗﻲ، تحلیل واریانس یک طرفه و ﺗﺤﻠﻴﻞ رﮔﺮﺳﻴﻮن خطی) به وسیله ی نرم افزار SPSS اﺳﺘﻔﺎده شد.

  یافته‌ها : یافته های این پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی با تاب آوری همبستگی معنی داری وجود دارد (r=0/54, p<0/0001).در بین زیر مقیاس های حمایت اجتماعی به ترتیب حمایت اجتماعی خانواده، حمایت اجتماعی افراد مهم زندگی و حمایت اجتماعی دوستان بیشترین ارتباط را با تاب آوری دارند (0001/0> P ). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که حمایت اجتماعی 28 % از تغییرات تاب آوری را پیش بینی می کند.

  بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش دریافت حمایت اجتماعی، افزایش میزان تاب آوری در بیماران دیابتی را در پی دارد که این امر می تواند در مقابله با مشکلات و هیجانات به فرد کمک کند .