دوره 12، شماره 4 - ( 8-1403 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 2561-2551 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.SBMU.RETECH.REC.1403.330
Ethics code: IR.SBMU.RETECH.REC.1403.330IR.SBMU.RETECH.REC.1403.330
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
عبادی سید علیرضا، همائی سینا، صادقی سهیلا، دهقانی قربی محمود، صباغیان دلوئی طاهره، صابریان فرناز. بررسی تاثیر متفورمین در پیشگیری از پیشرفت مرحله ی پیش دیابت به دیابت نوع 2 در ایران. فصلنامه پرستاری دیابت. 1403; 12 (4) :2551-2561
سید علیرضا عبادی 
، سینا همائی ، سهیلا صادقی ، محمود دهقانی قربی ، طاهره صباغیان دلوئی ، فرناز صابریان
، سینا همائی ، سهیلا صادقی ، محمود دهقانی قربی ، طاهره صباغیان دلوئی ، فرناز صابریان
، dr.f.saberian@gmail.com
چکیده: (215 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت نوع دو یک بیماری با شیوع در حال افزایش است و هزینه های زیادی را جهت دریافت خدمات درمانی به بیماران تحمیل می کند. مطالعه ی حاضر به بررسی تاثیر متفورمین در پیشگیری از پیشرفت مرحله ی پیش دیابت به دیابت نوع 2 می پردازد.
مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور، بر روی افراد در مرحله ی پیش دیابت در طرح قند و لیپید تهران انجام شد. افراد بعد از تصادفی کردن در یکی از گروه های درمانی شامل گروه متفورمین (درمان با متفورمین همراه با توصیه های استاندارد رژیم و ورزش)، گروه intensive (کاهش وزن بیش از 7% و ورزش بیش از 150 دقیقه در هفته) و گروه کنترل (رژیم استاندارد و ورزش و دارونما پلاسبو مورد بررسی قرار داده شدند. بیماران به مدت یکسال بررسی شدند و سپس مورد مقایسه قرار گرفتند. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج: در این مطالعه، صد هشتاد و یک بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 89 نفر دوره ی یک ساله را با موفقت تمام کردند (گروه متفورمین: 26 نفر، گروه intensive: 31 نفر، و گروه پلاسبو: 32 نفر). تفاوتی معنی داری بین یافته های آنتروپومتریک دموگرافیک گروه ها وجود نداشت. در گروه گروه intensive فشارخون سیستولیک، قند خون دو ساعته، و انسولین پلاسما به طور معنی داری کاهش یافت (all P-values <0.05). متفورمین نیز سبب کاهش معنی دار فشار خون دیاستولیک، کلسترول، و کاهش وزن شد و همچنین سبب افزایش معنی داری در سطح HDL خون شد که این تغییرات از تمام گروه ها بیشتر بود (all P-values <0.05). هیچ کدام از مداخلات سبب کاهش معنی دار در قند خون ناشتا، LDL، و تری گلیسرید نشد. بیشترین تغییر وزن در گروه متفورمین رخ داد. در پایان مطالعه هیچ کدام از افراد گروه intensive به دیابت مبتلا نشدند که بهترین نتیجه ی درمان را داشت.
نتیجه گیری: تاثیر کاهش وزن و ورزش در پیشگیری از ابتلا به دیابت تیپ دو، بیش از تاثیر متفورمین است اما تاثیر این دو از پلاسبو به طور معنی داری بیشتر است.
مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور، بر روی افراد در مرحله ی پیش دیابت در طرح قند و لیپید تهران انجام شد. افراد بعد از تصادفی کردن در یکی از گروه های درمانی شامل گروه متفورمین (درمان با متفورمین همراه با توصیه های استاندارد رژیم و ورزش)، گروه intensive (کاهش وزن بیش از 7% و ورزش بیش از 150 دقیقه در هفته) و گروه کنترل (رژیم استاندارد و ورزش و دارونما پلاسبو مورد بررسی قرار داده شدند. بیماران به مدت یکسال بررسی شدند و سپس مورد مقایسه قرار گرفتند. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج: در این مطالعه، صد هشتاد و یک بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 89 نفر دوره ی یک ساله را با موفقت تمام کردند (گروه متفورمین: 26 نفر، گروه intensive: 31 نفر، و گروه پلاسبو: 32 نفر). تفاوتی معنی داری بین یافته های آنتروپومتریک دموگرافیک گروه ها وجود نداشت. در گروه گروه intensive فشارخون سیستولیک، قند خون دو ساعته، و انسولین پلاسما به طور معنی داری کاهش یافت (all P-values <0.05). متفورمین نیز سبب کاهش معنی دار فشار خون دیاستولیک، کلسترول، و کاهش وزن شد و همچنین سبب افزایش معنی داری در سطح HDL خون شد که این تغییرات از تمام گروه ها بیشتر بود (all P-values <0.05). هیچ کدام از مداخلات سبب کاهش معنی دار در قند خون ناشتا، LDL، و تری گلیسرید نشد. بیشترین تغییر وزن در گروه متفورمین رخ داد. در پایان مطالعه هیچ کدام از افراد گروه intensive به دیابت مبتلا نشدند که بهترین نتیجه ی درمان را داشت.
نتیجه گیری: تاثیر کاهش وزن و ورزش در پیشگیری از ابتلا به دیابت تیپ دو، بیش از تاثیر متفورمین است اما تاثیر این دو از پلاسبو به طور معنی داری بیشتر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
طرح مراقبت پرستاری برای کنترل قند خون
دریافت: 1403/9/12 | پذیرش: 1403/8/10 | انتشار: 1403/12/27
دریافت: 1403/9/12 | پذیرش: 1403/8/10 | انتشار: 1403/12/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |