دوره 8، شماره 4 - ( 8-1399 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 1222-1212 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی شیراز ، yazdani.n2017@yahoo.com
چکیده: (3632 مشاهده)
چکیده
مقدمه و هدف: از آنجاییکه دیابت نوع1 یک بیماری مزمن و بدون درمان قطعی است، یکی از اهداف مهم سیستم سلامت افزایش خودتوانمندی بیماران در کنترل قندخون و مدیریت بیماری میباشد. با توجه به انجام مطالعات محدود در این گروه سنی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرآموزش خودمدیریتی تیمی بر کنترل قندخون کودکان و نوجوانان دیابتی نوع1 انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمهتجربی،32 بیمار مبتلا به دیابت نوعیک 18-6 سال وارد مطالعه شدند. در ابتدا HbA1c بیماران اندازهگیری و آموزشهای خودمدیریتی توسط تیم درمان ارائه شد. از بیماران درخواست شد که علت افزایش یا کاهش قندخون و میزان قندخون را یادداشت نمایند. این برنامه به مدت 3 ماه و در 6 جلسه تداوم داشت. در نهایت سطح HbA1c، میزان نوسانات قندخون، دفعات افت قندخون و بستری بیمار و دوز انسولین روزانه قبل و بعد از مطالعه با یکدیگر مقایسه شد. دادهها توسط نرمافزار SPSS نسخه18 آنالیز شدند.
یافتهها:میانگین سن شرکتکنندگان 5/0±59/12 سال بود. میانگین سطح HbA1c قبل از برنامه mg/dl40/96±0/10 و بعد از آن mg/dl35/85±0/9 بود که این اختلاف میانگین معنیدار بود (0/05>P). دوز انسولین کوتاه اثر در پایان طرح بهطور معنیداری کاهش (0/05>P) و دوز انسولین طولانی اثر افزایش یافت (0/05>P). تعداد دفعات بستری و ایجاد هیپوگلیسمی تفاوت معنیداری را قبل و بعد از مطالعه نشان نداد (0/05<P).
نتیجهگیری: از آنجاییکه برنامه خودمدیریتی نقش موثری در کاهش HbA1c و دوز انسولین مصرفی دارد، اجرای آن در بیماران دیابت نوع1 با هدف کنترل بهتر قندخون و کاهش نیاز به مصرف انسولین پیشنهاد میگردد.
مقدمه و هدف: از آنجاییکه دیابت نوع1 یک بیماری مزمن و بدون درمان قطعی است، یکی از اهداف مهم سیستم سلامت افزایش خودتوانمندی بیماران در کنترل قندخون و مدیریت بیماری میباشد. با توجه به انجام مطالعات محدود در این گروه سنی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرآموزش خودمدیریتی تیمی بر کنترل قندخون کودکان و نوجوانان دیابتی نوع1 انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمهتجربی،32 بیمار مبتلا به دیابت نوعیک 18-6 سال وارد مطالعه شدند. در ابتدا HbA1c بیماران اندازهگیری و آموزشهای خودمدیریتی توسط تیم درمان ارائه شد. از بیماران درخواست شد که علت افزایش یا کاهش قندخون و میزان قندخون را یادداشت نمایند. این برنامه به مدت 3 ماه و در 6 جلسه تداوم داشت. در نهایت سطح HbA1c، میزان نوسانات قندخون، دفعات افت قندخون و بستری بیمار و دوز انسولین روزانه قبل و بعد از مطالعه با یکدیگر مقایسه شد. دادهها توسط نرمافزار SPSS نسخه18 آنالیز شدند.
یافتهها:میانگین سن شرکتکنندگان 5/0±59/12 سال بود. میانگین سطح HbA1c قبل از برنامه mg/dl40/96±0/10 و بعد از آن mg/dl35/85±0/9 بود که این اختلاف میانگین معنیدار بود (0/05>P). دوز انسولین کوتاه اثر در پایان طرح بهطور معنیداری کاهش (0/05>P) و دوز انسولین طولانی اثر افزایش یافت (0/05>P). تعداد دفعات بستری و ایجاد هیپوگلیسمی تفاوت معنیداری را قبل و بعد از مطالعه نشان نداد (0/05<P).
نتیجهگیری: از آنجاییکه برنامه خودمدیریتی نقش موثری در کاهش HbA1c و دوز انسولین مصرفی دارد، اجرای آن در بیماران دیابت نوع1 با هدف کنترل بهتر قندخون و کاهش نیاز به مصرف انسولین پیشنهاد میگردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
طرح مراقبت پرستاری برای دیابت نوع یک
دریافت: 1399/8/10 | پذیرش: 1399/9/24 | انتشار: 1399/11/5
دریافت: 1399/8/10 | پذیرش: 1399/9/24 | انتشار: 1399/11/5
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |