مقدمه : ﺑﯿﻤﺎری دیابت، شایعترین ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﮏ و ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.خوش بینی باعث بهبود عملکرد فیزیکی و روانی ، کاهش استرس ، انگیزه بالا برای پیشرفت ، فعال شدن دستگاه ایمنی و کاهش عفونت ها می شود. معنای زندگی نیز موجب سلامت روان ، امید و کاهش اختلال های روانی می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی رابطه خوش بینی و معنای زندگی در بیماران دیابتی انجام شد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصبفی- همبستگی می باشد .جامعه پژوهش از میان بیماران دیابتی مراجعه کننده به بخش داخلی بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) به روش مبتنی بر هدف انتخاب که پس از ابراز تمایل و تکمیل فرم رضایت نامه، سه پرسشنامه شامل مشخصات جمعیت شناختی ، پرسشنامه معنای زندگی و پرسشنامه جهت گیری زندگی به شرکت کنندگان تحویل داده شد و پس از ارائه توضیحات و تکمیل پرسشنامه ها توسط بیماران داده های حاصل از آنها وارد نرم افزار SPSS نسخه 22 شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و آمار تحلیلی (تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون )انجام شد.

یافته ها: میانگین نمره ی خوش بینی 19.46 و میانگین آن در معنای زندگی 29.78 به دست آمد که نشان دهنده این است که خوش بینی و معنای زندگی در بین بیماران دیابتی در سطح مطلوب بوده است. بر اساس آزمون آماری همبستگی پیرسون بین خوش بینی و معنای زندگی در بیماران دیابتی رابطه معناداری وجود دارد (0.001)، بطوری که می توان گفت هرچه میزان خوش بینی بیشتر باشد معنای زندگی نیز بیشتر می شود . بین هیچکدام از اطلاعات دموگرافیک با خوش بینی و معنای زندگی ارتباطی وجود نداشت.

نتیجه گیری : با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد افزایش خوش بینی بر میزان معنای زندگی بیماران دیابتی موثر می باشد. معنای زندگی از سوی دیگر به سازگاری با بیماری و مشکلات زندگی از طریق خوش بینی تاثیرگذار است و به تغییر کیفیت و رضایت از زندگی افراد منجر می شود. لذا بهتر است که مراقبین سلامت ، پرستاران و پزشکان به این موارد توجه خاص داشته باشند.