مقدمه و هدف: نقش اصلی مسیر انعقادی بر عهده پروتئینها است که این مسیر می تواند در دیابت به علت نقص متابولیسم مختل شود. بزاق منبعی از پروتئینهایی است که برخی از آنها خواص انعقادی دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه زمان انعقاد خون در حضور بزاق افراد دیابتی و افراد غیر دیابتی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد-شاهدی، 25 بیمار دیابتی کنترل شده با 7> HbA1C که جهت ارزیابی وضعیت قند خون ناشتا و HbA1C به مرکز دیابت مراجعه کرده بودند به عنوان گروه مورد و 25 فرد سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. ابتدا قند خون بیمار توسط گلوکومتر اندازه گیری شد و سپس بزاق تجمعی به دست آمده از بیماران بعد از یک دقیقه روی قطره خون دوم ریخته می شد. زمان ریختن بزاق بر روی خون تا ایجاد انعقاد یادداشت می شد. جهت مقایسه نتایج دو گروه از نرم افزار SPSS 17 و آزمون آماری T.test استفاده گردید.
یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری بین میزان قند خون ناشتای مویرگی و وریدی و HbA1C بیماران دیابتی با زمان انعقاد خون با حضور بزاق وجود ندارد (05/0<P).
بحث و نتیجه گیری: تغییرات در متابولیسم پروتئینها توسط دیابت فرآیندی طولانی مدت می باشد که نیاز به زمان کافی برای تاثیر معنی دار از لحاظ آماری دارد که چون در مطالعه از بیماران دیابتی کنترل شده استفاده شده بود، ارتباط معنی داری بین میزان قند خون ناشتا و HbA1C با زمان انعقاد خون با حضور بزاق وجود نداشت.
