دانشگاه علوم پزشکی آجا ، faeze.baniyaghoobi@gmail.com
چکیده: (1074 مشاهده)
مقدمه و هدف: امروزه نوروپاتی دردناک دیابتی در میان جمعیت مبتلا به دیابت شیوع بالایی دارد. عدم درک صحیح کادر درمانی در مورد مسیر پاتوژنز نوروپاتی دردناک دیابتی، دلیل اصلی نادیده گرفته شدن و عدم درمان به موقع آن است. در این مطالعه روشهای درمان دارویی و غیردارویی که اخیراً توسط FDA تأیید شده است مورد بحث قرار خواهد گرفت.
مواد و روش ها: به منظور نگارش این مطالعه، از کلیدواژه های نوروپاتی دردناک دیابتی، دیابت، نوروپاتی، داروهای ضد تشنج ، مکانیسم های پاتولوژیک "Painful diabetic neuropathies"، " Diabetes"، "Anticonvulsants drugs" و "Pathological mechanisms" به منظور جست و جو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed و Google scholar استفاده شد. در طی جست و جو، تنها مطالعات کلینیکال و پری-کلینیکال مرتبط با نوروپاتی دردناک دیابتی در بررسی ها گنجانده شدند و مطالعات مرتبط با سایر انواع نوروپاتی ها از مطالعه حذف شدند. در ابتدا 256 مقاله ی مرتبط توسط مطالعه کنندگان یافت شد. پس از حذف مطالعات مشابه و نتایج نامربوط به هدف مطالعه ی حاضر، در نهایت66 مطالعه به منظور نگارش این مطالعه انتخاب گردید.
یافته ها: در حال حاضر مدیریت این بیماری با کنترل قند خون، مدیریت عوامل خطرساز در سبک زندگی فردی و مدیریت مسیر های پاتوژنز این عارضه انجام می شود. درمان های موجود که به طور قابل توجهی نوروپاتی های دردناک ناشی از دیابت را کاهش می دهند، عمدتاً شامل عواملی هستند که روی کانال های یونی تاثیر می گذارند. تحقیقات اخیر، تمرکز خود را معطوف بر مکانیسم های دخیل در بروز نوروپاتی دردناک دیابتی نموده اند. در این میان می توان به مطالعات انجام گرفته بر روی مسیر پلیول، مسیر هگزامین، PKC و استرس اکسیداتیو، به منظور مدیریت درد به جای رویکرد مبتنی بر کانال های یونی اشاره نمود.
نتیجه گیری: عوامل فعلی (دولوکستین، مواد افیونی و غیره) اثربخشی محدودی دارند و در طولانی مدت دارای عوارض جانبی فراوانی هستند. اگر چه درمان های مکمل و جایگزین نیز مؤثرند، اما در بالین عمدتا با محدودیت های فراوانی رو به رو هستند.